51
شناخت نامه حدیث - جلد سوم

احادیث و آثار

از ابو حمزه ثُمالی، روایات بسیاری در منابع شیعه و اهل سنّت، نقل شده است. در کتب اربعه در ۴۲۷ سند واقع شده است. برای وی کتاب‏های ذیل را بر شمرده‏اند: کتاب تفسیر القرآن.۱ برخی آن را اوّلین تفسیری دانسته‌اند که از سوی اصحاب ائمّه علیهم السلام تصنیف شده است؛۲ رسالة الحقوق؛ این کتاب، رساله‏ای از امام سجّاد علیه السلام و ابو حمزه، راوی آن است؛۳ کتاب النوادر۴ و کتاب الزهد.۵

۲۹. محمّد بن مسلم (ح ۸۰ ـ ۱۵۰ ق)

مدّت چهار سال در شهر مدینه ساکن شد تا از محضر امام باقر علیه السلام علم و حدیث بیاموزد.۶ از سخن شیخ طوسی که وفات وی را در هفتاد سالگی در سال ۱۵۰ ق، نقل می‏کند، استفاده می‏شود حدوداً در سال ۸۰ ق به دنیا آمده است.۷

مکانت حدیثی

وی از راویان و محدّثان پُر حدیث و از فقیهان شیعه به شمار می‏آید. بیش از نود راوی از وی نقل حدیث کرده‏اند که از جمله آنان، ابو ایّوب خزّاز، ابان بن عثمان، جَمیل بن درّاج، حَریز، حمّاد بن عثمان و یونس بن عبد الرحمان هستند. علمای رجال، او را از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهما السلام (بیشتر روایات وی از این دو امام بوده است)۸ و امام کاظم علیه السلام

1.. رجال النجاشی: ج۱ ص۲۹۱ ش۲۹۴.

2.. رجال السید بحر العلوم : ج۱ ص۲۵۸.

3.. همان ؛ الفهرست، طوسی: ص۹۰ ش۱۳۸.

4.. الفهرست، طوسی: ص۹۰ ش۱۳۸.

5.. رجال الکشّی: ج۱ ص۳۸۶ ح ۲۷۶ وص ۳۹۱ ح ۲۸۰.

6.. رجال الطوسی: ص۲۹۴ ش۴۲۹۳.

7.. رجال الطوسی: ص۲۹۴ ش۴۲۹۳، رجال البرقی: ص۹ و ص۱۷.


شناخت نامه حدیث - جلد سوم
50

اصحاب امام سجّاد، امام باقر، امام صادق و امام کاظم علیهم السلام شمرده شده است.۱ شیخ طوسی، در ضمن برشمردن اصحاب امام کاظم علیه السلام، افزوده است این که وی حیات ایشان را درک کرده باشد، مورد اختلاف است.۲ او درسال ۱۵۰ ق، در زمان امام کاظم علیه السلام و حاکمیت منصور عبّاسی، بدرود حیات گفت.۳

مکانت حدیثی

وی از مشایخی چون ابو زَرین اسدی، ثویر بن ابی فاخته، جابر بن عبد اللّٰه انصاری، شهر بن حَوشب و عبد اللّٰه بن حسین، اخذ حدیث کرده است. همچنین محدّثان بسیاری چون ابو ایّوب، ابو سعید مکاری، ابن مسکان، ابان بن عثمان، عبد اللّٰه بن سنان، محمّد بن مسلم و یونس، از وی روایت کرده‏اند.۴ علمای رجال، ابو حمزه ثُمالی را به جلالت، وثاقت، بزرگی، زهد و پارسایی ستوده‏اند.۵ همچنین روایاتی از امام صادق۶ و امام رضا علیهما السلام۷ در ستایش ابو حمزه نقل شده است. در نقلی که از جهت سند و دلالت، مخدوش و جزﺀ اخبار ساختگی است،۸ وی متّهم به شربِ خَمر شده است.۹

1.. رجال الطوسی: ص۱۱۰ ش۱۰۸۳ و ص۱۷۴ ش۲۰۴۷ وص۳۳۳ ش۴۹۵۹، رجال النجاشی: ج۱ ص۲۸۹ ش۲۹۴.

2.. رجال الطوسی: ص۳۳۳ ش۴۹۵۹، معجم رجال الحدیث: ج۳ ص۳۸۸ ش۱۹۵۳.

3.. رجال النجاشی: ج۱ ص۲۹۰ ش۲۹۴، رجال الطوسی: ص۱۱۰ ش۱۰۸۳، تهذیب التهذیب: ج۱ ص۳۸۷ ش۹۷۲.

4.. معجم رجال الحدیث: ج۲۱ ص۱۳۵ ش۱۴۱۹۲.

5.. رجال النجاشی: ج۱ ص۲۹۰ ش۲۹۴.

6.. همان: ج۱ ص۲۹۰ ش۲۹۴.

7.. رجال الکشّی: ج۲ ص۴۵۸ ش۳۵۷.

8.معجم رجال الحدیث: ج۳ ص۳۸۹ ش۱۹۵۳.

9.. رجال الکشّی: ج۲ ص۴۵۵ ش۳۵۳- ۳۵۴.

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد سوم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 991
صفحه از 323
پرینت  ارسال به