175
شناخت نامه حدیث - جلد سوم

شمار دوازده محدّثی که از ثقات شش‏گانه حدیث نقل کرده‏اند، یاد کرده است.۱

احادیث و آثار

برای نشر حدیث به شهرهای یمن و مکّه سفر کرد و در بغداد، نزد منصور دوانیقی، خلیفه عبّاسی شتافت و کتاب تألیفی خود را که حاوی احادیث ابن عبّاس بود، به منصور عرضه داشت و مدّعی شد که هیچ‏کس چون او، آن‏ها را جمع نکرده است.۲ در ‏ اواخر عمر، به بصره رفت و به نشر حدیث پرداخت.۳ برخی او را نخستین مصنّف در حدیث، توصیف کرده‏اند.۴ ابن ندیم، کتابی به نام السنن که حاوی مباحث طهارت، صلات، زکات و غیر آن بوده، به وی نسبت داده است.۵ حاجی خلیفه نیز از سه اثر: کتاب التفسیر، کتاب السنن و کتاب مناسک الحج، منسوب به او نام برده است.۶

۲۳. ‏ اسماعیل بن ابی زیاد (م ح ۱۵۰ ق)

برقی۷ و شیخ طوسی،۸ او را از اصحاب امام صادق علیه السلام شمرده‏اند. درباره اعتقاد و مذهب سکونی، دیدگاه‏های متفاوتی نقل شده است. برخی او را امامی۹ و بیشتر وی را سنّی مذهب می‏د‏انند.۱۰ سکونی در میان اهل سنّت مردد میان چند نفر است که بعضی توثیق و برخی

1.. دائرة المعارف بزرگ اسلامی : ج۳ ص۲۲۶ ، مدخل ابن جریج، المجروحین، ابن حبان : ج۱ ص۵۵.

2.. دائرة المعارف بزرگ اسلامی : همان.

3.. همان.

4.. تاریخ بغداد : ج۱۰ ص۴۰۰ ش۵۵۷۳، الوافی بالوفیات : ج۱۹ ص۱۲۰.

5.. الفهرست، ابن ندیم : ص۳۷۴.

6.. کشف الظنون : ج۱ ص۳۶۰ و ج۲ ص۴۸ و ۶۶۸، دائرة المعارف بزرگ اسلامی : ج۳ ص۲۲۷ ، مدخل ابن جریج.

7.. رجال البرقی : ص۲۸

8.. رجال الطوسی : ص۱۶۰ ش۱۷۸۸.

9.. تعلیقة منهج المقال : ص۵۵، روضة المتقین : ج۱۴ ص۵۹.

10.. عدة الاصول : ج۱ ص۱۴۹، الرواشح السماویة : الراشحة التاسعة ص۹۸، سماء المقال : ج۲ ص۲۳.


شناخت نامه حدیث - جلد سوم
174

۲۲. ابن جُرَیج(۸۰ ـ ۱۴۹ یا۱۵۰ ق)

محدّث، فقیه، قاری و مفسّر اهل مکّه؛ او را فقیه الحرم یا شیخ الحرم نیز خوانده‏اند.۱ حدود سال ۸۰ ق متولّد شد. به حلّیت ازدواج موقّت (متعه) فتوا داد و به ‏رغم شهرت حرمت آن در میان اهل سنّت، بدان عمل می‏کرد.۲ سال ۱۴۹ یا ۱۵۰ ق در حدود هفتاد سالگی درگذشت.۳

مکانت حدیثی

وی از استادان بسیاری بهره برد و هجده سال نزد عطاء استماع حدیث ‏کرد و عطاء او را در جوانی جانشین خود در فتوا قرار داد.۴ پس از عطاء، هفت سال از عمرو بن دینار درس آموخت و از زید بن اسلم، مجاهد بن جَبر، ابو حرب بن ابی الأسود و برخی دیگر، حدیث شنید. قرائت را نزد مکّی بن عبدان آموخت. شیخ طوسی، او را از اصحاب امام صادق علیه السلام شمرده است.۵ امام صادق علیه السلام فتوای او در ازدواج موقت را تأیید کرده است.۶ شاگردان بسیاری چون حفص بن غیاث، حمّاد بن عیسی، سفیان ثوری، سفیان بن عُیَینه و پسرانش محمّد و عبدالعزیز، وکیع بن جرّاح و برخی دیگر، از او حدیث شنیده‏اند.۷ علمای اهل سنّت، او را کثیر الحدیث۸ و صحیح الحدیث۹ دانسته و توثیق کرده‏اند.۱۰ ابن حبّان، او را در

1.. رجال الکشّی : ج۲ ص۶۸۷ ش۷۳۳، معجم رجال الحدیث : ج۱۱ ص۱۸ ش۷۲۸۹، سیر أعلام النبلاء : ج۶ ص۳۲۵ ش۱۳۸.

2.. سیر أعلام النبلاء : ج۶ ص۳۳۱.

3.. تاریخ بغداد : ج۱۰ ص۴۰۷ ش۵۵۷۳.

4.. همان : ص۴۰۶.

5.. رجال الطوسی : ص۲۳۸ ش۳۲۵۱.

6.. الکافی : ج۵ ص۴۵۱ ح ۶.

7.. تهذیب الکمال : ج۱۸ ص۳۴۴- ۳۴۶ ش۳۵۳۹.

8.. الطبقات الکبری : ج۵ ص۴۹۲.

9.. الجرح و التعدیل : ج۵ ص۳۵۷

10.. تهذیب الکمال : ج۱۸ ص۳۵۰ ش۳۵۳۹، الجرح و التعدیل : ج۵ ص۳۵۷.

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد سوم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1069
صفحه از 323
پرینت  ارسال به