993
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

فرمود: ««من غصّه و اندوهم را به خدا شِكوه مى‏كنم و از خدا چيزى را مى‏دانم كه شما بى‏اطّلاعيد»۱ . من، هيچگاه قتلگاه فرزندان فاطمه را به ياد نمى‏آورم ، جز اين كه گريه ، راه گلويم را مى‏گيرد» .۲

۸۴۰.تهذيب الكمال - به نقل از ابو حمزه محمّد بن يعقوب بن سَوّار، از امام صادق عليه السلام - : از زين العابدين عليه السلام در باره زياد گريه كردنش پرسيدند . فرمود: «مرا سرزنش مكنيد ؛ چرا كه يعقوب با ناپديد شدن يكى از پسرانش، چنان گريست كه چشمانش سفيد شد، در حالى كه نمى‏دانست كه پسرش مرده است و من، چهارده تن از خاندانم را ديدم كه در يك نيم‏روز ، سر بريده شدند. آيا گمانتان اين است كه روزى، اندوهشان از دلم مى‏رود؟!» .۳

۸۴۱.مثير الأحزان - به نقل از ابو حمزه ثُمالى - : از امام زين العابدين عليه السلام در باره زياد گريه كردنش سؤال شد. فرمود: «يعقوب يكى از فرزندانش را گم كرده بود. براى او چنان

1.سوره يوسف : آيه ۸۶ .

2.البَكّاؤونَ خَمسَةٌ : آدَمُ ، ويَعقوبُ ، ويوسُفُ عليهم السلام ، وفاطِمَةُ بِنتُ مُحَمَّدٍ صلى اللَّه عليه و آله ، وعَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليهما السلام. فَأَمّا آدَمُ عليه السلام فَبَكى‏ عَلَى الجَنَّةِ حَتّى‏ صارَ في خَدَّيهِ أمثالُ الأَودِيَةِ ، وأمّا يَعقوبُ عليه السلام فَبَكى‏ عَلى‏ يوسُفَ عليه السلام حَتّى‏ ذَهَبَ بَصَرُهُ ، وحَتّى‏ قيلَ لَهُ : «تَاللَّهِ تَفْتَؤُا تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى‏ تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهَلِكِينَ) . وأمّا يوسُفُ عليه السلام فَبَكى‏ عَلى‏ يَعقوبَ عليه السلام حَتّى‏ تَأَذّى‏ بِهِ أهلُ السِّجنِ ، فَقالوا لَهُ : إمّا أن تَبكِيَ اللَّيلَ وتَسكُتَ بِالنَّهارِ ، وإمّا أن تَبكِيَ النَّهارَ وتَسكُتَ بِاللَّيلِ فَصالَحَهُم عَلى‏ واحِدٍ مِنهُما. وأمّا فاطِمَةُ عليها السلام ، فَبَكَت عَلى‏ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله حَتى‏ تَأَذّى‏ بِها أهلُ المَدينَةِ ، وقالوا لَها : قَد آذَيتِنا بِكَثرَةِ بُكائِكِ ، فَكَانَت تَخرُجُ إلَى المَقابِرِ - مَقابِرِ الشُّهَداءِ - فَتَبكي حَتّى‏ تَقضِيَ حاجَتَها ثُمَّ تَنصَرِفُ . وأمّا عَلِيُّ بنُ الحُسَين عليهما السلام فَبَكى‏ عَلَى الحُسَينِ عليه السلام عِشرينَ سَنَةً أو أربَعينَ سَنَةً، ما وُضِعَ بَينَ يَدَيهِ طَعامٌ إلّا بَكى‏ حَتّى‏ قالَ لَهُ مَولىً لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ يَابنَ رَسولِ اللَّهِ ، إنّي أخافُ عَلَيكَ أن تَكونَ مِنَ الهالِكينَ . قالَ : «إِنَّمَا أَشْكُوا بَثِّى وَ حُزْنِى إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ) . إنّي ما أذكُرُ مَصرَعَ بَني فاطِمَةَ إلّا خَنَقَتني لِذلِكَ عَبرَةٌ ۸۴۳ (الخصال : ص ۲۷۲ ح ۱۵ ، الأمالى ، صدوق : ص ۲۰۴ ح ۲۲۱) .

3.سُئِلَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليهما السلام عَن كَثرَةِ بُكائِهِ ، فَقالَ : لا تَلوموني ، فَإِنَّ يَعقوبَ عليه السلام فَقَدَ سِبطاً مِن وُلدِهِ ، فَبَكى‏ حَتَّى ابيَضَّت عَيناهُ ولَم يَعلَم أنَّهُ ماتَ ، ونَظَرتُ أنَا إلى‏ أربَعَةَ عَشَرَ رَجُلاً مِن أهلِ بَيتي ذُبِحوا في غَداةٍ واحِدَةٍ ، فَتَرَونَ حُزنَهُم يَذهَبُ مِن قَلبي أبَداً؟! ۸۴۴ (تهذيب الكمال: ج‏۲۰ ص‏۳۹۹، حلية الأولياء: ج‏۳ ص‏۱۳۸).


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
992

۸۳۹.الخصال - به نقل از محمّد بن سهل بَحرانى، كه سند حديث را به امام صادق عليه السلام رسانده است - : آنان كه بسيار گريستند، پنج نفرند: آدم عليه السلام، يعقوب عليه السلام، يوسف عليه السلام، فاطمه دختر محمّد صلى اللَّه عليه و آله و على بن الحسين عليه السلام.
آدم، براى بهشت گريست ، تا جايى كه در گونه‏هايش جايى همانند جوى ، پديدار شد. يعقوب، بر يوسف عليه السلام گريست تا نابينا شد، و به او گفته شد: «به خدا سوگند، چنان به ياد يوسف هستى كه يا تباه مى‏شوى و يا از نابود شدگان خواهى بود»۱ .
يوسف نيز چنان براى يعقوب گريست كه زندانيان از دست او اذيّت شدند و به وى گفتند: «يا شب ، گريه كن و روز ، آرام باش و يا روز ، گريه كن و شب ، خاموش باش» و او با آنها در يكى از اين دو وقت ، كنار آمد.
فاطمه نيز چنان براى پيامبر خدا گريست كه مردم مدينه از آن، اذيّت شدند و گفتند: «ما را از گريه زيادت اذيّت كردى» . او هم به گورستان شهيدان مى‏رفت و آن جا، هر چه مى‏خواست ، گريه مى‏كرد و باز مى‏گشت.
و على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام بيست سال - يا چهل سال‏۲ - بر حسين عليه السلام گريست و هيچ گاه غذايى در برابرش گذاشته نشد، مگر اين كه گريست . يكى از غلامانش به ايشان گفت : اى پسر پيامبر خدا ! جانم به فدايت ! من مى‏ترسم كه تو از بين بروى.

1.سوره يوسف : آيه ۸۵ .

2.ترديد از راوى است. ظاهراً بيست سال درست است و نه چهل سال ؛ زيرا امام زين العابدين عليه السلام پس از شهادت پدرش امام حسين عليه السلام ، در حدود، ۳۴ سال زيست و در سال ۹۵ ق، به شهادت رسيد . البتّه ممكن است چهل سال ، تقريبى باشد و نه قطعى، و منظور، اين باشد كه ايشان تا آخر عمرش براى پدرش گريست ، چنان كه در حديث بعدى آمده است .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 41366
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به