جبرئيل عليه السلام گفت: من هم از آنان بيزارم ، اى محمّد !
پس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بر فاطمه عليها السلام وارد شد و به او تهنيت گفت و دلدارى‏اش داد . فاطمه عليها السلام گريست و گفت : اى كاش من او را نزاده بودم ! كشنده حسين ، در آتش است .
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «من بر اين ، گواهى مى‏دهم ، اى فاطمه ! او كشته نمى‏شود، مگر اين كه فرزندى از او باقى مى‏ماند كه امامان هدايتگر پس از او، از نسل اويند ...».
پس فاطمه عليها السلام آرام گرفت.^۱

۸۲۹.كامل الزيارات - به نقل از ابو بصير - : در محضر امام صادق عليه السلام بودم و با ايشان صحبت مى‏كردم... كه گريست و فرمود: «اى ابو بصير ! وقتى به فرزندان حسين عليه السلام مى‏نگرم ، به سبب بلاهايى كه بر سر آنان و پدرشان (حسين عليه السلام) آمد ، حالتى به من دست مى‏دهد كه از اراده من خارج است.
اى ابو بصير ! فاطمه عليها السلام براى حسين عليه السلام مى‏گريد و ضجّه مى‏زند و دوزخ ، آهى مى‏كشد، و اگر نبود كه نگهبانان دوزخ ، صداى گريه فاطمه را مى‏شنوند و براى آن آماده مى‏شوند ، از بيم آن كه مبادا از دوزخ ، شراره‏اى بر آيد و يا دودش را بيرون بدهد و اهل زمين را بسوزاند [ ، چنين مى‏شد و زمينيان مى‏سوختند] . پس تا زمانى كه فاطمه عليها السلام گريان است، جلو دوزخ را مى‏گيرند و آن را باز مى‏دارند و از نگرانى براى اهل زمين، درهايش را محكم مى‏كنند . پس دوزخ ، آرام نمى‏گيرد تا صداى فاطمه عليها السلام

۴ / ۶

گريه مادرش فاطمه عليها السلام دختر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله‏

۸۲۷.دلائل الإمامة - به نقل از موسى بن ابراهيم مروزى، از امام كاظم، از پدرش امام صادق، از جدّش امام باقر عليهم السلام، از جابر بن عبد اللَّه انصارى - : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله به فاطمه عليها السلام فرمود : «جبرئيل پيش من آمد و مرا به دو پسرى كه تو خواهى داشت، مژده داد و بعد درباره يكى از آن دو ، دلدارى‏ام داد و فهميدم كه او تشنه و در غربت، كشته مى‏شود» .
پس فاطمه عليها السلام چنان گريست كه صداى گريه‏اش بلند شد . آن گاه گفت : پدر جان ! چرا او را مى‏كشند ، در حالى كه تو جدّ اويى و پدرش على است و من مادرش هستم؟
پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «دخترم ! براى پادشاهى . بدان كه بر روى آنها شمشيرى آشكار خواهد شد كه غلاف نمى‏شود، جز به دست مهدى از فرزندان تو [كه بر آنان چيره مى‏شود]» .^۱

۸۲۸.كمال الدين - به نقل از ابن عبّاس - : وقتى حسين بن على عليه السلام زاده شد - و زمان تولّدش در شامگاه پنجشنبه و شب جمعه بود... - ، جبرئيل بر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرود آمد و به ايشان تهنيت گفت - همان گونه كه خداى عزّوجلّ به او دستور داده بود - و ايشان را دلدارى داد. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به جبرئيل گفت: «امّتم او را مى‏كشند؟» .
جبرئيل به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله گفت : آرى ، اى محمّد !
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «اينان ، امّت من نيستند! از اين گروهِ امّتم بيزارم و خداى عزّوجلّ از آنها بيزار است» .