983
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

۴ / ۵

گريه پدرش امام على عليه السلام‏

۸۲۵.خصائص الأئمّة عليهم السلام - به نقل از عبد اللَّه بن ميمون، از امام صادق عليه السلام ، از پدرش، از پدرانش عليهم السلام - : امير مؤمنان عليه السلام با جمعى از اصحابش از كربلا گذر كرد و وقتى از آن جا گذشت، چشمانش گريان گشت . آن گاه فرمود: «اين جا ، محلّ خوابيدن شترانشان است و اين جا ، جاى اثاثيه كاروانشان است و اين جاست كه خونشان ريخته مى‏شود . خوشا به تو ، اى خاك ! بر اين خاك، خون‏هاى دوستان ريخته مى‏شود» .۱

۸۲۶.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى - به نقل از شيخ الإسلام حاكم جُشَمى - : امير مؤمنان عليه السلام وقتى راهىِ صفّين شد، در كربلا فرود آمد و به ابن عبّاس فرمود: «آيا مى‏دانى اين جا چه جايى است؟» .
گفت : خير .
فرمود: «اگر مى‏شناختى، مانند من مى‏گريستى» و آن گاه گريه شديدى كرد و فرمود: «مرا با خاندان ابو سفيان ، چه كار؟!» و سپس به حسين عليه السلام رو كرد و فرمود: «شكيبا باش ، پسرم ! به پدرت نيز از آنها همانند چيزى رسيده كه پس از او به تو خواهد رسيد» .۲

1.مَرَّ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام في ناسٍ مِن أصحابِهِ بِكَربَلاءَ ، فَلَمّا مَرَّ بِهَا اغرَورَقَت عَيناهُ بِالبُكاءِ ، ثُمَّ قالَ : هذا مُناخُ رِكابِهِم ، و هذا مُلقى‏ رِحالِهِم ، وهاهُنا تُهَراقُ دِماؤُهُم ، طوبى‏ لَكِ مِن تُربَةٍ ، عَلَيها تُهرَقُ دِماءُ الأَحِبَّةِ ۸۲۹ (خصائص الأئمّة عليهم السلام : ص ۴۷ ، كامل الزيارات : ص ۴۵۳ ح ۶۸۵) .

2.إنَّ أميرَ المُؤمِنينَ عليه السلام لَمّا سارَ إلى‏ صِفّينَ نَزَلَ بِكَربَلاءَ ، وقالَ لِابنِ عَبّاسٍ : أتَدري ما هذِهِ البُقعَةُ؟ قالَ : لا ، قالَ : لَو عَرَفتَها لَبَكَيتَ بُكائي ، ثُمَّ بَكى‏ بُكاءً شَديداً . ثُمَّ قالَ : ما لي ولِآلِ أبي سُفيانَ ، ثُمَّ التَفَتَ إلَى الحُسَينِ عليه السلام ، وقالَ : صَبراً يا بُنَيَّ ، فَقَد لَقِيَ أبوكَ مِنهُم مِثلَ الَّذي تَلقى‏ بَعدَهُ ۸۳۰ (مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۱ ص ۱۶۲) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
982

فرمود: «ما اهل بيتى هستيم كه خداوند، آخرت را براى ما به جاى دنيا برگزيده، و زود است كه اهل بيت من ، پس از من، در شهرها تحت فشار قرار گيرند و رانده شوند، تا اين كه [صاحبانِ‏] پرچم‏هاى سياه از مشرق سر بر آورند و حق را طلب نمايند ؛ ولى به آنها داده نمى‏شود . دوباره طلب مى‏كنند ؛ ولى داده نمى‏شود . بار سوم ، طلب مى‏كنند . باز هم داده نمى‏شود . پس مى‏جنگند و پيروز مى‏شوند.
پس هر كس از شما و از نسل شما آن را درك كرد، نزد امامى از اهل بيت من بيايد، هرچند كه پابرهنه بر برف و سرما باشد ؛ چرا كه آنان پرچم‏هاى هدايت اند .
آنها پرچم‏ها را به مردى از اهل بيت من وا مى‏گذارند كه نامش، همنام من است... و حاكم زمين مى‏شود و آن را آكنده از عدل و داد مى‏كند، همان گونه كه آكنده از جور و ستم شده است».۱

۸۲۴.الأمالى ، صدوق - به نقل از محمّد بن عبد الرحمان، از پدرش، از امام على بن ابى طالب عليه السلام - : من و فاطمه و حسن و حسين، در محضر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بوديم كه رو به ما كرد و گريست . گفتم : اى پيامبر خدا ! چرا گريه مى‏كنى؟
فرمود: «مى‏گريم براى ضربت خوردن سر تو و سيلى خوردن فاطمه و فرو رفتن نيزه در ران حسن و زهرى كه به او خورانده مى‏شود و [نيز براى‏] كشته شدن حسين».
در اين هنگام ، اهل خانه همگى گريستند .۲

1.أتَينا رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله فَخَرَجَ إلَينا مُستَبشِراً يُعرَفُ السُّرورُ في وَجهِهِ ، فَما سَأَلناهُ عَن شَي‏ءٍ إلّا أخبَرَنا بِهِ ، ولا سَكَتنا إلَّا ابتَدَأَنا ، حَتّى‏ مَرَّت فِتيَةٌ مِن بَني هاشِمٍ ، فيهِمُ الحَسَنُ وَالحُسَينُ عليهما السلام ، فَلَمّا رَآهُمُ التَزَمَهُم، وَانهَمَلَت عَيناهُ ، فَقُلنا : يا رَسولَ اللَّهِ ! ما نَزالُ نَرى‏ في وَجهِكَ شَيئاً نَكرَهُهُ؟ فَقالَ : إنّا أهلُ بَيتٍ اختارَ اللَّهُ لَنَا الآخِرَةَ عَلَى الدُّنيا ، وإنَّهُ سَيَلقى‏ أهلُ بَيتي مِن بَعدي تَطريداً وتَشريداً فِي البِلادِ ، حَتّى‏ تَرتَفِعَ راياتُ سودٍ مِنَ المَشرِقِ ، فَيَسأَلونَ الحَقَّ فَلا يُعطونَهُ ، ثُمَّ يَسأَلونَهُ فَلا يُعطونَهُ ، ثُمَّ يَسأَلونَهُ فَلا يُعطونَهُ ، فَيُقاتِلونَ فَيُنصَرونَ ، فَمَن أدرَكَهُ مِنكُم أو مِن أعقابِكُم فَليَأتِ إمامَ أهلِ بَيتي ولَو حَبواً عَلَى الثَّلجِ ، فَإِنَّها راياتُ هُدىً ، يَدفَعونها إلى‏ رَجُلٍ مِن أهلِ بَيتي ، يُواطِئُ اسمُهُ اسمي . . . فَيَملِكُ الأَرضَ ، فَيَملَؤُها قِسطاً وعَدلاً كَما مُلِئَت جَوراً وظُلماً ۸۲۷ (المستدرك على الصحيحين : ج ۴ ص ۵۱۱ ح ۸۴۳۴ ؛ دلائل الإمامة : ص ۴۴۶ ح ۴۲۰) .

2.بَينا أنَا وفاطِمَةُ وَالحَسَنُ وَالحُسَينُ عِندَ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، إذِ التَفَتَ إلَينا فَبَكى‏، فَقُلتُ: ما يُبكيكَ يا رَسولَ اللَّهِ؟ فَقالَ : أبكي مِمّا يُصنَعُ بِكُم بَعدي . فَقُلتُ : وما ذاكَ يا رَسولَ اللَّهِ؟ قالَ : أبكي مِن ضَربَتِكَ عَلَى القَرنِ ، ولَطمِ فاطِمَةَ خَدَّها ، وطَعنَةِ الحَسَنِ في الفَخِذِ، وَالسَّمِّ الّذي يُسقى‏ ، وقَتلِ الحُسَينِ . قالَ : فَبَكى‏ أهلُ البَيتِ جَميعاً ۸۲۸ (الأمالى ، صدوق : ص ۱۹۷ ح ۲۰۸، المناقب، لابن شهرآشوب: ج ۲ ص ۲۰۹) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 40695
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به