953
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

۷۹۲.رجال الكشّى - به نقل از زيد شَحّام - : تعدادى كوفى در خدمت امام صادق عليه السلام بوديم كه جعفر بن عَفّان، بر ايشان وارد شد . امام عليه السلام او را به خود نزديك كرد و در كنار خويش جا داد و آن گاه به وى فرمود: «اى جعفر!» .
گفت : در خدمتم ، خداوند ، مرا فدايت گردانَد !
فرمود: «خبردار شدم كه تو در باره حسين عليه السلام مى‏خوانى و خوب هم مى‏خوانى» .
گفت : آرى ، خداوند ، مرا فداى تو گردانَد !
امام عليه السلام فرمود: «بگو» .
او هم براى امام عليه السلام و اطرافيانش خواند ، تا آن كه اشك‏هاى امام عليه السلام بر صورت و محاسنش جارى شد.۱

۷۹۳.الأغانى - به نقل از على بن اسماعيل تميمى، از پدرش - : خدمت جعفر بن محمّد صادق عليه السلام بودم كه مسئول ديدارهاى ايشان عليه السلام از ايشان براى سيّد ،۲ اجازه ديدار

1.كُنّا عِندَ أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام ونَحنُ جَماعَةٌ مِنَ الكوفِيّينَ ، فَدَخَلَ جَعفَرُ بنُ عَفّانَ عَلى‏ أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام فَقَرَّبَهُ وأدناهُ . ثُمَّ قالَ : يا جَعفَرُ ، قالَ : لَبَّيكَ جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِداكَ ، قالَ : بَلَغَني أنَّكَ تَقولُ الشِّعرَ فِي الحُسَينِ عليه السلام وتُجيدُ . فَقالَ لَهُ : نَعَم ، جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِداكَ . فَقالَ : قُل ، فَأَنشَدَهُ عليه السلام ومَن حَولَهُ ، حَتّى‏ صارَت لَهُ الدُّموعُ عَلى‏ وَجهِهِ ولِحيَتِهِ ۷۹۵ (رجال الكشّى : ج ۲ ص ۵۷۴ ح ۵۰۸ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۲۸۲ ح ۱۶) .

2.ابو هاشم اسماعيل بن محمّد يزيد بن ربيعه حِميَرى، معروف به «سيّد حِميَرى »است، هر چند از بنى هاشم (سادات) نبوده است. وى به سال ۱۰۵ ق، در عمّان به دنيا آمد و در بصره زندگى كرد. در سال ۱۷۳ ق، در گذشت و در جنينه بغداد، دفن گرديد. درگذشت وى در زمان حكمرانى هارون الرشيد، روى داد. او سراينده قصيده معروف عينيّه و چنان كه در الأغانى آمده ، يكى از سه شاعرى است كه برترين شاعران دانسته شده‏اند (ر.ك: دانش‏نامه امام حسين عليه السلام: ج ۱۰ ص ۲۶۳: بخش دوازدهم / فصل دوم / سيّد حميرى) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
952

۲ / ۵

يادكرد مصيبت‏هاى امام حسين عليه السلام در محضر امام صادق عليه السلام‏

۷۹۱.كامل الزيارات - به نقل از ابو هارون مكفوف - : خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم . به من فرمود: «برايم شعر بخوان» . من هم خواندم. فرمود: «نه ! آن گونه كه خود مى‏خوانيد و همان گونه كه در كنار قبرش مرثيه‏سرايى مى‏كنى» . من هم خواندم :


از كنار قبر حسين ، عبور كن‏و به استخوان‏هاى پاكش بگو
به اين جا كه رسيدم، امام عليه السلام گريست و من خواندن را متوقّف كردم . فرمود: «ادامه بده». ادامه دادم . آن گاه فرمود: «بيشتر، بيشتر» بخوان .
من [اين شعر را] خواندم:


اى مريم ! برخيز و بر مولايت، مويه كن‏و با گريه‏ات به حسين يارى برسان .
امام عليه السلام، گريه كرد و زنان، به فغان آمدند . وقتى آنان آرام گرفتند، امام عليه السلام به من فرمود: «اى ابو هارون! هر كس در باره حسين عليه السلام مرثيه بخواند و ده نفر را بگريانَد، بهشت براى او حتمى است» . سپس شروع كرد و يكى يكى، از عدد ده كم نمود و وقتى به عدد يك رسيد ، فرمود: «هر كس براى حسين عليه السلام مرثيه بخواند و يك نفر را بگريانَد، بهشت برايش حتمى است».
آن گاه فرمود: «هر كس ياد حسين عليه السلام كند و بگِريد، بهشت، برايش حتمى است» .۱

1.دَخَلتُ عَلى‏ أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام فَقالَ لي : أنشِدني ، فَأَنشَدتُهُ ، فَقالَ : لا ، كَما تُنشِدونَ ، وكَما تَرثيهِ عِندَ قَبرِهِ ، فَأَنشَدتُهُ : اُمرُر عَلى‏ جَدَثِ الحُسَينِ‏ فَقُل لِأَعظُمِهِ الزَّكِيَّةِ قالَ : فَلَمّا بَكى‏ أمسَكتُ أنَا ، فَقالَ : مُرَّ ، فَمَرَرتُ ، قالَ : ثُمَّ قالَ : زِدني زِدني ، قالَ : فَأَنشَدتُهُ : يا مَريَمُ قومي فَاندُبي مَولاكِ‏ وعَلَى الحُسَينِ فَأَسعِدي بِبُكاكِ‏ قالَ : فَبَكى‏ وتَهايَجَ النِّساءُ ، قالَ : فَلَمّا أن سَكَتنَ ، قالَ لي : يا أبا هارونَ ! مَن أنشَدَ فِي الحُسَينِ عليه السلام فَأَبكى‏ عَشَرَةً فَلَهُ الجَنَّةُ ، ثُمَّ جَعَلَ يَنقُصُ واحِداً واحِداً حَتّى‏ بَلَغَ الواحِدَ ، فَقالَ : مَن أنشَدَ فِي الحُسَينِ عليه السلام فَأَبكى‏ واحِداً فَلَهُ الجَنَّةُ ، ثُمَّ قالَ : مَن ذَكَرَهُ فَبَكى‏ فَلَهُ الجَنَّة ۷۹۴ (كامل الزيارات : ص ۲۱۰ ح ۳۰۱، بحار الأنوار: ج ۴۴ ص ۲۸۷ ح ۲۵) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 41705
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به