حمله كرد و او را كشت.
۷۴۳.تاريخ الطبرى - به نقل از عون بن ابى جُحَيفه - : غلام عبيداللَّه بن زياد - كه غلامى تُرك به نام رُشَيد بود - ، هانى بن عروه را با شمشير زد و شمشيرش كارگر نيفتاد. هانى گفت: بازگشت ، به سوى خداست. خداوندا ! طالب رحمت و خشنودى تو ام.
آن گاه رُشَيد ، ضربه ديگرى زد و او را كشت.
عبد الرحمان بن حُصَين مرادى ، او (رُشَيد) را همراه عبيد اللَّه بن زياد، در خازِر۱ ديد . مردم گفتند: اين، كشنده هانى بن عروه است.
ابن حُصَين گفت: خدا مرا بكشد، اگر او را نكشم و يا به دست او كشته نشوم !
پس با نيزه به او تاخت و او را زد و كشت .۲
۵ / ۱۷
زُرعه
زُرعه ، از قبيله بنى أبان بن دارِم ، قاتل محمّد فرزند امام على عليه السلام بوده است . همچنين مشاركت در شهادت فرزند ديگر امام على عليه السلام به نام عثمان ، به زُرعه نسبت داده شده كه احتمالاً همين شخص است .
زُرعه از كسانى بود كه ديگران را به بستن آب بر روى امام حسين عليه السلام ترغيب مىكردند . بنابر گزارشى ، امام حسين عليه السلام ، در روز عاشورا آب طلبيد ؛ امّا پيش از آن كه
1.خازِر، رودى است ميان اربيل و موصل . عبيد اللَّه بن زياد و ابراهيم بن مالك اَشتر در قيام مختار ، در كنار همين رود ، درگير شدند . در آن روز ، ابن زياد كشته شد و اين به سال ۶۶ هجرى بود (معجم البلدان: ج ۲ ص ۳۳۷. نيز، ر.ك: نقشه شماره ۵ در پايان كتاب) .
2.فَضَرَبَهُ [أي ضَرَبَ هانِئَ بنَ عُروَةَ] مَولىً لِعُبَيدِ اللَّهِ بنِ زِيادٍ - تُركِيٌّ ، يُقالُ لَهُ: رُشَيدٌ - بِالسَّيفِ ، فَلَم يَصنَع سَيفُهُ شَيئاً ، فَقالَ هانِئٌ: إلَى اللَّهِ المَعادُ ، اللَّهُمَّ إلى رَحمَتِكَ ورِضوانِكَ ، ثُمَّ ضَرَبَهُ اُخرى فَقَتَلَهُ .
قالَ : فَبَصُرَ بِهِ عَبدُ الرَّحمنِ بنُ الحُصَينِ المُرادِيُّ بِخازِرَ ، وهُوَ مَعَ عُبَيدِ اللَّهِ بنِ زِيادٍ ، فَقالَ النّاسُ : هذا قاتِلُ هانِئِ بنِ عُروَةَ .
فَقالَ ابنُ الحُصَينِ : قَتَلَنِي اللَّهُ إن لَم أقتُلهُ أو اُقتَل دونَهُ ، فَحَمَلَ عَلَيهِ بِالرُّمحِ ، فَطَعَنَهُ فَقَتَلَهُ ۷۴۶ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۷۹ ؛ الإرشاد : ج ۲ ص ۶۴) .