طرفدار هم نداشتهاند و لذا هنگامى كه ابن زياد ، كوفيان را مجبور به رفتن به سوى سرزمين كربلا و جنگ با امام عليه السلام كرد ، بسيارى از آنها ، از نيمه راه گريختند و در كربلا ، حاضر نشدند . بَلاذُرى ، در اين باره مىنويسد :
يك گروه هزارنفره [از كوفه] اعزام مىشد ؛ امّا به جهت اكراه آنان از اين كار (نبرد با حسين عليه السلام) ، تنها سيصد يا چهارصد نفر يا كمتر از اينها به مقصد مىرسيدند ۱ .
شش . دعوت كوفيان از امام عليه السلام
در سراسر جهان اسلام، جز اهل كوفه، هيچ كس از امام حسين عليه السلام براى قيام بر ضدّ حكومت يزيد، دعوت نكرد . از اين رو، يكى از پاسخهاى امام عليه السلام به معترضان ، استناد به دعوتنامههاى مردم كوفه بود . در چنين فضايى، اگر امام عليه السلام براى آغاز نهضت به نقطه ديگرى عزيمت مىكرد و به دست كارگزاران حكومت، كشته مىشد ، آيا او را به بىسياستى متّهم نمىكردند؟!
هفت . ممانعت حكومت اموى از رفتن امام عليه السلام به كوفه
رسيدن امام حسين عليه السلام به كوفه براى امويان بسيار خطرناك بود و لذا پيش از سلطه كامل ابن زياد بر كوفه ، يزيد و كارگزارانش با همه توان تلاش مىكردند كه امام عليه السلام به كوفه نرود . يزيد، حتّى دست به دامن ابن عبّاس شد تا امام عليه السلام را از رفتن به كوفه باز دارد ، همچنين عمرو بن سعيد ، فرماندار مكّه، كوشيد تا جلوى رفتن امام عليه السلام را بگيرد ، و گروهى را اعزام كرد تا مانع خروج امام عليه السلام از مكّه شوند ، امّا پس از درگيرى مختصرى، امام عليه السلام روانه عراق گرديد .
بنا بر اين ، كوفه از نظر موقعيت فرهنگى ، سياسى ، اجتماعى ، نظامى و جغرافيايى ، مناسبترين نقطه براى آغاز نهضت بر ضدّ حكومت يزيد بود . از اين
