على بن الحسين عليه السلام فرمود : «هرگز ! اين آيه در حقّ ما نازل نشده است . در باره ما ، تنها اين آيه نازل شده است : «مصيبتى در زمين [مانند زلزله‏] و يا در خودتان [مانند بيمارى‏] به شما نمى‏رسد ، جز آن كه پيش از آن كه ايجادش كنيم ، ثبت شده است . اين براى خدا آسان است ، تا بر آنچه از دستتان رفت ، اندوهگين نشويد و بر آنچه به شما داد ، سرمستى نكنيد»^۱ . ما كسانى هستيم كه بر آنچه از دست ما برود ، اندوهگين نمى‏شويم و بر آنچه [خدا] به ما داده است ، شادى [فزون از حد ]نمى‏كنيم» .^۲

۶۵۱.المناقب ، ابن شهرآشوب : روايت شده است كه يزيد به زينب عليها السلام گفت : سخن بگو .
زينب عليها السلام گفت : سخنگو ، اوست .
امام زين العابدين عليه السلام خواند :


«طمع نورزيد كه ما را خوار بداريد تا ما ، بزرگتان بداريم‏يا آزارمان دهيد تا ما از آزارتان ، دست نگاه داريم .
خدا مى‏داند كه دوستتان نداريم‏و سرزنشتان نمى‏كنيم ، اگر دوستمان نداشته باشيد» .
يزيد گفت : راست گفتى - اى جوان - ؛ امّا پدرت و جدّت ، فرمان‏روايى را مى‏خواستند و ستايش ، خدايى را كه آن دو را كُشت و خون‏هايشان را ريخت !
امام زين العابدين عليه السلام فرمود : «نبوّت و فرمان‏روايى ، همواره در پدران و نياكان من بوده است ، پيش از آن كه تو به دنيا بيايى» .^۳

۷ / ۹

گفتگوى تند امام زين العابدين عليه السلام و يزيد

۶۵۰.تفسير القمّى - از امام صادق عليه السلام - : هنگامى كه سرِ حسين بن على عليه السلام و على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام را دست‏بسته و در بند ، همراه دخترانِ [اسير شده ]امير مؤمنان [على‏] عليه السلام نزد يزيد - كه خدا ، لعنتش كند - آوردند ، يزيد گفت : اى على بن الحسين ! ستايش ، خدايى را كه پدرت را كُشت .
على بن الحسين عليه السلام فرمود : «خداوند ، لعنت كند هر كس را كه پدرم را كشت !» .
يزيد ، خشمگين شد و فرمان داد تا گردنش را بزنند .
على بن الحسين عليه السلام فرمود : «اگر مرا بكُشى ، چه كسى دختران پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را به خانه‏هايشان باز گردانَد ، كه مَحرمى غير از من ندارند؟» .
يزيد گفت : تو آنان را به خانه‏هايشان باز مى‏گردانى .
سپس سوهانى خواست و جلو آمد و با دست خود ، غُل و زنجير را از گردن امام عليه السلام گشود .
سپس به امام عليه السلام گفت : اى على بن الحسين ! آيا مى‏دانى از اين كار ، چه قصدى دارم؟
فرمود : «آرى . مى‏خواهى كه غير از تو ، كسِ ديگرى بر من منّت نداشته باشد» .
يزيد گفت : به خدا سوگند ، اين ، همان چيزى است كه مى‏خواستم بكنم .
سپس يزيد گفت : اى على بن الحسين ! «و هر مصيبتى كه به شما رسيد ، دستاورد خودتان است»^۱ .