فاطمه دختر حسين عليه السلام نيز گفت : اى يزيد ! دختران پيامبر خدا ، اسير مى‏شوند؟!
مردم گريستند و اهل خانه يزيد هم گريستند ، تا آن جا كه ناله و شيون ، بلند شد .
من در غُل و زنجير بودم . گفتم : آيا اجازه سخن گفتن به من مى‏دهى؟
گفت : بگو ؛ ولى بيهوده‏گويى مكن .
گفتم : در جايى ايستاده‏ام كه سزامند همچون منى نيست كه بيهوده‏گويى كند . گمان مى‏برى اگر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مرا در غل و زنجير مى‏ديد ، چه مى‏كرد؟
يزيد به اطرافيانش گفت : بندهاى او را بگشاييد .
سپس سرِ حسين عليه السلام را جلوى خود نهاد و زنان را در پشتِ سرش جاى داد تا به آن سر ننگرند» .
امّا على بن الحسين عليه السلام آن سر را ديد و پس از آن ، ديگر كلّه [ى گوسفند ]نخورد .^۱

۶۴۱.شرح الأخبار - به نقل از محمّد بن على بن الحسين بن على بن ابى‏طالب (امام باقر عليه السلام) - : پس از كشته شدن حسين عليه السلام ، ما را - كه دوازده پسربچّه بوديم - ، بر يزيد بن معاويه - كه خدا ، لعنتش كند - وارد كردند . هيچ يك از ما نبود ، جز آن كه دستانش را به گردنش بسته بودند و [پدرم‏] على بن الحسين عليه السلام نيز در ميان ما بود .^۲

۶۴۲.الملهوف : اثاث ، زنان و هر كه را از خاندان حسين عليه السلام مانده بود ، طنابْ‏پيچ آوردند و

۶۳۸.مثير الأحزان - به نقل از عُذَرى بن ربيعة بن عمرو جُرَشى - : من نزد يزيد بن معاويه بودم كه زَحْر بن قيس مَذحِجى به سوى يزيد آمد . يزيد به او گفت : واى بر تو ! چه در پشتِ سر دارى؟
گفت : به پيروزى و يارى خدا ، بشارتت باد ! . . . اين ، پيكرهاى برهنه آنان و صورت‏هاى خاك‏آلودشان و لباس‏هاى خونينشان است . خورشيد ، آنها را مى‏گُدازد و باد بر آنها مى‏وزد . زائران آنها ، عُقاب‏ها و لاشخورهاى بيابان‏هاى هموار و يك‏دست اند . نه كفن دارند و نه نازْبالشى!^۱

۶۳۹.المصباح ، كفعمى : در روز اوّل صفر ، سر امام حسين عليه السلام را به دمشق ، وارد كردند و آن روز ، نزد بنى اميّه ، عيد است .^۲

۷ / ۶

خاندان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در مجلس يزيد

۶۴۰.مثير الأحزان : امام زين العابدين عليه السلام فرمود : «ما را - كه دوازده مردِ در بند بوديم - ، بر يزيد ، وارد كردند . هنگامى كه پيشِ روى او ايستاديم ، گفتم : اى يزيد ! تو را به خدا سوگند مى‏دهم كه گمان مى‏برى اگر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ما را بر اين حال مى‏ديد ، چه مى‏كرد؟ ...