۶۲۸.المزار الكبير - در «زيارت ناحيه مقدّسه» - : سرت را بر نيزه كردند و خانواده‏ات را مانند بندگان ، اسير نمودند و با زنجير آهنين ، به بند كشيدند و بر روى مَركب‏هاى بدون جهاز ، سوار نمودند و باد داغ نيم‏روزى ، صورت‏هاشان را مى‏سوزانْد . آنان را در دشت‏ها و صحراها مى‏راندند و دستانشان را به گردن‏هايشان بسته بودند و آنها را در بازارها مى‏چرخاندند .^۱

۶۲۹.تاريخ اليعقوبى : عبد اللَّه بن عبّاس به يزيد نوشت : «... هان ! از شگفت‏ترينِ شگفتى‏ها - و تا زنده‏اى ، روزگار ، شگفتى‏ها را به تو نشان خواهد داد - اين است كه تو دختران عبد المطّلب و نوجوانان كوچكِ نسل او را مانند اسيرانِ احضار شده ، به سوى شام بردى . تو به مردم نمودى كه بر ما چيره شده‏اى و بر ما فرمان مى‏رانى .
سوگند به جانم ، اگر صبح و شام از [قيام‏] من ، در امان باشى ، اميدوارم كه از زخم زبان و شكستن (انتقاد) و بستنم در امان نباشى . پس شادى‏ات نپايد و خداوند ، تو را پس از كشتارى كه از خاندان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله كردى ، جز اندكى مهلت ندهد ، تا آن كه تو را سخت و دردناك بگيرد و نكوهيده و گنهكار ، از دنيا بيرون ببرد . بى‏پدر ! زندگى كن - كه به خدا سوگند - ، دستاوردت ، تو را نزد خدا ، فرو كشيده و پست كرده است . سلام بر هر كه خدا را فرمان برد !» .^۲

۶۲۶.أنساب الأشراف : عبيد اللَّه بن زياد ، فرمان داد تا على بن الحسين عليه السلام را تا گردن در بند كنند و زنان و كودكانِ امام حسين عليه السلام را آماده كرد و آن گاه ، آنان را با مُحفِز بن ثَعلَبه از تيره عائذه قريش و شمر بن ذى الجوشن روانه كرد . برخى مى‏گويند : سر حسين عليه السلام را نيز با مُحفِّز روانه كرد .
هنگامى كه در درگاه يزيد ايستادند ، مُحفِّز ، صدايش را بلند كرد و گفت : اى امير مؤمنان ! اين ، مُحفِّز بن ثَعلَبه است كه فرومايگان تبهكار را برايت آورده است .^۱

۶۲۷.تذكرة الخواص - به نقل از عبد الملك بن هشام نحوى بصرى - : ابن زياد ، سر حسين عليه السلام را همراه اسيرانِ در بند كشيده شده ، به سوى يزيد بن معاويه روانه كرد . ميان اسيران ، زنان و پسر بچه‏ها و دختر بچه‏هاى دختران پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله هم بودند كه بر شترانى بدون جهاز ، بسته شده بودند و سر و صورتشان باز بود .
هر گاه در جايى فرود مى‏آمدند ، سر را از صندوق مخصوص آن ، بيرون مى‏آوردند و بر سر نيزه مى‏كردند و از آن در طول شب تا وقت حركت ، حراست مى‏كردند . آن گاه آن را به صندوق ، باز مى‏گرداندند و حركت مى‏كردند .^۲