1.آية اللَّه وجدانى فخر ، براى جناب آقاى اجاق‏نژاد نقل كرده‏اند كه : در يكى از روزهاى عاشورا، از نزديك قبرستان نو (قم) عبور مى‏كردم . استادم علّامه طباطبايى را ديدم . پس از سلام و احوالپرسى با اشاره به مناسبت آن روز فرمود : مى‏دانى در روز عاشورا ، زمين و آسمان بر امام حسين عليه السلام گريه مى‏كنند؟ گفتم : آرى . فرمود : مى‏دانى مرغ‏هاى بيابان بر ايشان ، گريه مى‏كنند ؟ گفتم : آرى . فرمود : مى‏دانى ريگ‏هاى بيابان ، گريه مى‏كنند؟ گفتم : آرى . (البتّه من به احترام استاد ، هر چه مى‏گفتند ، تصديق مى‏كردم) . در ادامه ، علّامه دست برد و از زمين ، سنگى را برداشت و با دست ، آن را مانند پنير ، باز كرد و قطره خونى را در آن ، نشان داد و فرمود : اين طور!

1.زَرآباد ، از روستاهاى بخش «اَ لَموت» قزوين است . در اين روستا، قبر علىِ اصغر، پسر امام كاظم عليه السلام، واقع شده و در نزديكى‏هاى قبر، درخت چنار بزرگى هست كه آن را «چنار خونبار» مى‏نامند. مردم آن منطقه معتقدند كه هر ساله در روز عاشورا، شاخه‏اى از اين درخت مى‏شكند و از جاى آن، خونْ جارى مى‏شود و اين، از دير زمان تاكنون، مشهور است . داستان چنار خونبار زرآباد را بزرگانى در كتاب‏هايشان نوشته‏اند ، از جمله آية اللَّه سيد موسى زرآبادى قزوينى (متوفاى ۱۳۵۳ ق)، جامع معقول و منقول و صاحب آثارى مفيد در فقه و اصول و تفسير و كلام و علوم ديگر. از جمله آثار مرحوم زرآبادى ، كتابى است به نام الكرامات كه در كرامت ششم آن، چنين نوشته است : «جارى شدن خون از درخت در روز عاشورا، تا سال ۱۳۲۲ [قمرى، سال نگارش اين كتاب‏] ، متوقف نشده است». وى آن گاه از پدرش حجة الاسلام آقا سيد على نقل كرده كه وى نزديك سى سال، آن واقعه را به چشم ديده است . او هم از پدرش مرحوم حجة الاسلام آقا سيد مهدى نقل كرده كه همان ماجرا را مشاهده كرده است . او نيز از پدرش مرحوم آقا مير بزرگ، همين را نقل كرده كه همه ساله ديده بوده است . مرحوم سيد موسى زرآبادى قدس سرّه نوشته است كه: «ما در سال ۱۳۱۶ [ ق ] ، با تعدادى از علما، از جمله: سيد ابراهيم تنكابنى ، ملا على طارمى ، ملا محمد زين‏آبادى و جمعى از طلاب و كسبه، به روستاى زرآباد رفتيم و جارى شدن خون را از درخت در نزديكى ظهر عاشورا ديديم و سيد ابراهيم تنكابنى كسى را فرستاد بالاى درخت كه با پنبه، مقدارى از آن خون را گرفت و آورد . خونِ بسيار خوش‏بويى بود . بعد، يكى از پيرمردان آن جا ، مرحوم حاج حسن سيميارى، برايم نقل كرد: كه: "با جدّ شما مرحوم سيد مهدى - رحمت خدا بر او - به ديدار همين درخت آمديم كه ناگهان صداى شكستن شاخه‏اى را شنيديم و ديديم كه خون، از جاى شكستگى شاخه، همانند بيرون زدن خون به هنگام فصد( رگ زدن) ، جارى شد" . وى آن گاه گفت : "چشمانم كور شود اگر بخواهم در اين باره دروغ بگويم"» (إيضاح الحجة فى شرح العروة : ج ۲ ص ۲۰۸) .