زدند و سرنگون شد و قاتل ، بريدن سرش را آغاز كرد ، مُنادى‏اى از دل عرش، ندا داد : اى امّت سرگردانى كه پس از پيامبرتان گم‏راه شديد ! خداوند ، شما را به [درك ]عيد قربان و عيد فطر ، موفّق ندارد !
به خدا سوگند ، آنان، نه توفيق يافتند و نه توفيق خواهند يافت [كه عيدى را درك كنند] ، تا آن گاه كه انتقام خون حسين عليه السلام گرفته شود .^۱

۲ / ۱۱

فريادِ جبرئيل عليه السلام‏

۵۳۰.كامل الزيارات - به نقل از حلبى - : امام صادق عليه السلام به من فرمود : ... «هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد ، كسى به ميان لشكر ابن زياد رفت و فريادى كشيد . او را باز داشتند . او به ايشان گفت : چگونه فرياد نكشم ، در حالى كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ايستاده است و يك بار به آسمان مى‏نگرد و يك بار به دسته شما ؟!من مى‏ترسم كه بر ساكنان زمين ، نفرين كند و من هم ميان آنان هلاك شوم !
آنان به يكديگر گفتند : اين ، انسانى ديوانه است .
توبه‏كنندگان گفتند : به خدا سوگند ، ما براى خود ، كارى نكرديم . سَرور جوانان بهشت را براى فرزند سميّه كشتيم .
آنان بر عبيد اللَّه بن زياد ، شوريدند و كارشان به آن جا رسيد كه مى‏دانى» .
به امام عليه السلام گفتم : فدايت شوم ! اين فرياد كننده ، كه بود؟
فرمود : «ما او را جز جبرئيل عليه السلام نمى‏دانيم . هان كه اگر اجازه داشت ، فريادى بر سر آنان مى‏كشيد كه روح را از پيكرشان مى‏ربود و به دوزخ مى‏بُرد ؛ امّا به آنان مهلت داده

۵۲۶.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) - به نقل از محمّد بن عمر بن على - : عبد الملك به سوى پسرِ رأسُ الجالوت‏^۱ فرستاد و پرسيد : آيا در كشته شدن حسين ، نشانه‏اى ظاهر شد؟
فرزند رأس الجالوت گفت : در آن روز ، سنگى كنار نرفت ، مگر آن كه در زيرش خون تازه ديده شد .^۲

۵۲۷.المعجم الكبير - به نقل از زُهْرى - : هنگامى كه حسين بن على عليه السلام كشته شد ، سنگى در بيت المقدّس بلند نشد ، مگر آن كه در زيرش ، خون تازه ديده شد .^۳

۵۲۸.المعجم الكبير - به نقل از ابن شهاب [زُهرى‏] - : روز كشته شدن حسين بن على عليه السلام ، هيچ سنگى را در شام بر نداشتند ، مگر آن كه در زيرش ، خون بود^۴ .^۵

۲ / ۱۰

نداى فرشته‏

۵۲۹.الكافى - به نقل از رَزين ، از امام صادق عليه السلام - : هنگامى كه حسين به على عليه السلام را با شمشير