683
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

۵۱۲.كامل الزيارات - به نقل از عبد اللَّه بن هلال - : شنيدم كه امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد : «آسمان بر حسين بن على عليه السلام و يحيى بن زكريّا عليه السلام گريست و بر كس ديگرى جز آن دو ، گريه نكرد» .
گفتم : گريه آسمان ، چيست ؟
فرمود : «خورشيد تا چهل روز ، صبح‏ها سرخِ سرخ طلوع مى‏كرد و غروب‏ها نيز سرخِ سرخ ، غروب مى‏كرد» .
گفتم : اين ، گريه آسمان است؟
فرمود : «آرى» .۱

۵۱۳.المعجم الكبير - به نقل از على بن مُسْهِر - : مادر بزرگم ، امّ حكيم ، برايم گفت : حسين بن على عليه السلام هنگامى شهيد شد كه من دخترى خردسال بودم . آسمان ، چندين روز ، مانند خونِ لخته شده [ ، سرخ ]بود .۲

۵۱۴.تاريخ الطبرى - به نقل از حُصَين - : هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد ، تا دو يا سه ماه ، از هنگام طلوع خورشيد تا وقتى كه خورشيد بالا مى‏آمد ، گويى بر ديوارها خون ماليده بودند .۳

۵۱۵.الأمالى ، صدوق - به نقل از فاطمه دختر امام على عليه السلام - : مردم ، خورشيد را بر ديوارها سرخِ سرخ ، مانند مَلحفه‏هاى زعفرانى رنگ ، مى‏ديدند تا هنگامى كه على بن

1.سَمِعتُهُ يَقولُ : إنَّ السَّماءَ بَكَت عَلَى الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ ويَحيَى بنِ زَكَرِيّا عليهما السلام ، ولَم تَبكِ عَلى‏ أحَدٍ غَيرِهِما . قُلتُ : وما بُكاؤُها ؟ قالَ : مَكَثوا أربَعينَ يَوماً تَطلُعُ الشَّمسُ بِحُمرَةٍ ، وتَغرُبُ بِحُمرَةٍ ، قُلتُ : فَذاكَ بُكاؤُها ؟ قالَ : نَعَم ۵۱۵ (كامل الزيارات : ص ۱۸۵ ح ۲۶۰ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۲۱۰ ح ۱۸) .

2.حَدَّثَتني جَدَّتي اُمُّ حَكيمٍ قالَت : قُتِلَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام وأنَا يَومَئِذٍ جُوَيرِيَةٌ ، فَمَكَثَتِ السَّماءُ أيّاماً مِثلَ العَلَقَةِ ۵۱۶ (المعجم الكبير : ج ۳ ص ۱۱۳ الرقم ۲۸۳۶ ، المصنّف ، ابن أبى شيبة : ج ۸ ص ۶۳۳ الرقم ۲۶۲) .

3.لَمّا قُتِلَ الحُسَينُ عليه السلام لَبِثوا شَهرَينِ أو ثَلاثَةً ، كَأَنَّما تَلَطَّخَ الحَوائِطُ بِالدِّماءِ ساعَةَ تَطلُعُ الشَّمسُ حَتّى‏ تَرتَفِعَ ۵۱۷ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۹۳ ، أنساب الأشراف: ج ۳ ص ۴۲۴ و ۴۱۳) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
682

گرفتگىِ‏] قيامت است .۱

۵۰۹.تاريخ دمشق - به نقل از خليفه - : هنگامى كه حسين عليه السلام شهيد شد ، آسمان ، سياه گشت و در روز ، ستاره‏ها پيدا شدند و حتّى ستاره جوزا۲ را در عصر ديدم ، و خاك سرخ باريد .۳

۲ / ۵

برخاستن غبار سياه‏

۵۱۰.الملهوف - در ياد كرد آنچه به هنگام شهادت امام حسين عليه السلام پديد آمد - : در همان وقت ، غبارى سخت سياه و تاريك ، به آسمان برخاست كه با وزش باد سرخ ، همراه بود و هيچ چيز كوچك و بزرگى ، در آن ديده نمى‏شد ، تا آن جا كه مردم گمان كردند عذاب بر آنها فرود آمده است . مدّتى اين‏چنين بود و سپس هوا باز شد .۴

۲ / ۶

سرخ شدن آسمان‏

۵۱۱.كامل الزيارات - به نقل از داوود بن فَرقَد ، از امام صادق عليه السلام - : هنگامى كه حسين عليه السلام شهيد شد و نيز در شهادت يحيى بن زكريّا عليه السلام ، آسمان تا يك سال ، سرخ شد . سرخ شدن آسمان ، گريستن آن است .۵

1.لَمّا قُتِلَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام كَسَفَتِ الشَّمسُ كَسفَةً بَدَتِ الكَواكِبُ نِصفَ النَّهارِ ، حَتّى‏ ظَنَنّا أنَّها هِيَ ۵۱۱ (السنن الكبرى : ج ۳ ص ۴۶۸ ش ۶۳۵۲ ، المعجم الكبير : ج ۳ ص ۱۱۴ ش ۲۸۳۸) .

2.ستاره جوزا ، ستاره‏اى است كه شب‏هنگام و در وسط آسمان ، ظاهر مى‏شود (لسان العرب: ج ۵ ص ۳۲۹ مادّه «جوز») .

3.لَمّا قُتِلَ الحُسَينُ عليه السلام اسوَدَّتِ السَّماءُ ، وظَهَرَتِ الكَواكِبُ نَهاراً ، حَتّى‏ رَأَيتُ الجَوزاءَ عِندَ العَصرِ ، وسَقَطَ التُّرابُ الأَحمَرُ ۵۱۲ (تاريخ دمشق : ج ۱۴ ص ۲۲۶ ، تهذيب الكمال : ج ۶ ص ۴۳۲) .

4.وَارتَفَعَت فِي السَّماءِ في ذلِكَ الوَقتِ غَبَرَةٌ شَديدَةٌ سَوداءُ مُظلِمَةٌ ، فيها ريحٌ حَمراءُ ، لا يُرى‏ فيها عَينٌ ولا أثَرٌ ، حَتّى‏ ظَنَّ القَومُ أنَّ العَذابَ قَد جاءَهُم ، فَلَبِثوا كَذلِكَ ساعَةً ، ثُمَّ انجَلَت عَنهُم ۵۱۳ (الملهوف : ص ۱۷۷؛ الفتوح: ج ۵ ص ۱۱۹) .

5.اِحمَرَّتِ السَّماءُ حينَ قُتِلَ الحُسَينُ عليه السلام سَنَةً ، و [عَلى‏] يَحيَى بنِ زَكَرِيّا عليه السلام ، وحُمرَتُها بُكاؤُها ۵۱۴ (كامل الزيارات : ص ۱۸۲ ح ۲۴۹ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۲۱۰ ح ۲۱) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 40904
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به