زحمت ، بلند مى‏شد و به رو ، [ بر زمين ]مى‏افتاد .
در همان حال ، سِنان بن اَنَس بن عمرو نَخَعى ، به او حمله كرد و با نيزه ، بر حسين عليه السلام زخم زد كه او به زمين افتاد . سپس به خولى بن يزيد اَصبَحى گفت : سرش را جدا كن !
او خواست كه اين كار را بكند ؛ امّا ضعف و لرزه گرفت و نتوانست . سِنان بن اَنَس به او گفت : خداوند ، بازوانت را بشكند و دستانت را قطع كند !
سپس ، خود، پياده شد و سرِ حسين عليه السلام را بُريد و آن را به خولى بن يزيد داد . پيش از آن ، شمشيرها[ ى بسيارى ] بر حسين عليه السلام زده بودند .^۱

۴۵۹.الملهوف : هنگامى كه حسين عليه السلام از [شدّت‏] زخم‏ها ، سنگين و [ از بسيارىِ اصابت تيرها ]مانند خارپشت شد ، صالح بن وَهْب مُزَنى - كه خدا ، لعنتش كند - ، نيزه‏اى به پهلوى امام عليه السلام زد . حسين عليه السلام ، با گونه راست ، از اسب بر زمين افتاد و سپس برخاست .
زينب عليها السلام ، از درِ خيمه بيرون آمد ، در حالى فرياد مى‏زد : واى ، برادر من ! واى ، سَرور من ! واى ، خاندان من ! كاش آسمان ، خراب مى‏شد و بر زمين مى‏افتاد ، و كوه‏ها خاك شده ، در دشت‏ها پراكنده مى‏شدند !
شمر ، بر يارانش فرياد زد : از او چه انتظار داريد ؟

۴۵۷.الإرشاد : شمر بن ذى الجوشن ، سواران و پيادگانش را ندا داد و گفت : واى بر شما ! مادرانتان ، به عزايتان بنشينند ! چه چيزى را از او ، انتظار مى‏كشيد ؟
سپس ، از هر سو به امام عليه السلام ، حمله شد . زُرْعة بن شريك ، ضربه‏اى بر كف دست چپ امام عليه السلام زد و آن را قطع كرد . فردى ديگر از آنان ، ضربه‏اى بر گردن امام عليه السلام زد كه با صورت ، [ از اسب ] بر زمين افتاد . سِنان بن اَنَس هم با نيزه او را زد و به خاكش افكند و خولى بن يزيد اَصبَحى - كه خدا ، لعنتش كند - ، بى درنگ ، پياده شد تا سرش را قطع كند ؛ امّا ترسيد و لرزيد [ و نتوانست ] ، شمر به او گفت : خدا ، بازوانت را بشكند ! چرا مى‏لرزى ؟
سپس خودِ شمر پياده شد و سرِ امام عليه السلام را بُريد و آن را به خولى بن يزيد داد و گفت : آن را براى امير عمر بن سعد ببر .^۱

۴۵۸.تاريخ الطبرى - به نقل از حُمَيد بن مسلم - : حسين عليه السلام ، مدّتى طولانى از روز را [ نيمه‏جان ]گذارانْد و اگر دشمنان مى‏خواستند ، مى‏توانستند او را بكُشند ؛ امّا هر يك به خاطر ديگرى ، پرهيز مى‏كرد و هر گروهى مى‏خواست كه گروه ديگرى كار را تمام كند . شمر ، ميان مردم فرياد برآورد : واى بر شما ! براى چه به او مى‏نگريد ؟ مادرهايتان به عزايتان بنشيند ! او را بكُشيد .
از هر سو به حسين عليه السلام حمله شد و كفِ دست چپش با ضربه زُرْعة بن شريك تميمى ، قطع شد و ضربه‏اى به شانه‏اش فرود آمد . سپس ، آنان باز گشتند و او به