۹ / ۱۱

اصابت تيرى بر دهان امام عليه السلام‏

۴۴۶.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : حسين عليه السلام ، تشنه شد و آب خواست . آبى با آنان نبود . مردى آب آورد و به حسين عليه السلام داد تا بنوشد كه حُصَين بن تَميم ، تيرى به او زد و در دهانش نشست و حسين عليه السلام ، خون را با دستش مى‏گرفت و خدا را مى‏ستود .^۱

۴۴۷.تذكرة الخواص - به نقل از هشام بن محمّد - : حُصَين بن تَميم ، تيرى به سوى حسين عليه السلام انداخت كه به لب‏هايش خورد و خون از آنها ، سرازير شد . حسين عليه السلام ، در حالى كه مى‏گريست ، مى‏گفت : «خدايا ! من از آنچه با من ، برادرانم ، فرزندانم و خاندانم مى‏كنند ، به تو شِكوه مى‏بَرَم» .
سپس ، تشنگى‏اش شدّت گرفت .^۲

۴۴۸.ذخائر العُقبى - به نقل از مردى از قبيله كَلْب - : حسين بن على عليه السلام ، بانگ زد : «به ما آب دهيد !» .
مردى ، تيرى انداخت كه گوشه دهان حسين عليه السلام را دريد . حسين عليه السلام گفت : «خداوند ، سيرابت نكند !» .
آن مرد ، تشنه شد تا آن جا كه خود را در فرات انداخت و آن قدر آب نوشيد تا مُرد .^۳

۴۴۴.الإرشاد : حسين عليه السلام ، بر سيلْ‏بندِ فرات ، بالا رفت تا خود را به آب برساند . برادرش عبّاس عليه السلام پيشِ رويش ، بود . سواران ابن سعد ، راه بر او گرفتند . در ميان آنان ، مردى از بنى دارِم بود كه به آن سواران گفت : واى بر شما ! ميان او و فرات ، مانع شويد و آب را در اختيارش نگذاريد .
حسين عليه السلام گفت : «خدايا ! او را تشنه بگذار» .
مرد دارِمى ، خشمگين شد و تيرى به سوى امام عليه السلام انداخت كه بر زير گلويش نشست . حسين عليه السلام ، تير را بيرون كشيد و دستش را زير گلويش گرفت . كفِ دستانش از خون ، پُر شد . آنها را پاشيد و سپس گفت : «خدايا ! از آنچه با پسر دختر پيامبرت مى‏كنند ، به تو شِكوه مى‏بَرم» .
سپس به جايگاهش باز گشت ، در حالى كه تشنگى‏اش ، شدّت يافته بود .^۱

۴۴۵.الفتوح : سِنان بن اَنَس نَخَعى ، تيرى به سوى حسين عليه السلام انداخت . تير ، بر گلويش نشست . صالح بن وَهَب يَزَنى هم نيزه‏اى به پهلوى حسين عليه السلام زد . حسين عليه السلام از اسبش به زمين افتاد . سپس ، راست نشست و تير را از گلويش بيرون كشيد . كفِ دستانش را كنار هم مى‏گرفت و هر گاه از خونش پُر مى‏شدند ، آنها را به سر و صورتش مى‏ماليد و مى‏گفت : «اين گونه ، خدايم را با خونم و با حقّ غصب شده‏ام ، ديدار خواهم كرد» .^۲