623
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

۴۲۶.الملهوف : راوى مى‏گويد : آن گاه حسين عليه السلام ، دشمن را به نبردِ تن به تن فرا خواند و همه كسانى را كه به جنگش مى‏آمدند ، از ميان بر مى‏داشت تا آن جا كه تعداد فراوانى از آنها را كُشت و در اين حال ، مى‏فرمود :


«مرگ ، از ننگ ، بهتر است‏و ننگ ، از ورود به آتش» .
يكى از راويان مى‏گويد : به خدا سوگند ، تا كنون شكست خورده‏اى را نديده بودم كه فرزندان و خاندان و يارانش كشته شده باشند ؛ امّا اين گونه استوار و پُردل مانده باشد . پيادگان ، بر او يورش مى‏بُردند واو هم بر آنان ، يورش مى‏بُرد و آنان ، مانند فرار بُزها به هنگام حمله گرگ ، از هم شكافته مى‏شدند .
او بر آنان ، حمله مى‏بُرد و در حالى كه آنان ، بالغ بر سى هزار نفر بودند ، از پيشِ پاى او ، مانند ملخ‏هاى پراكنده ، مى‏گريختند و او ، دوباره به جاى خويش ، باز مى‏گشت و مى‏گفت : «هيچ نيرو و توانى ، جز از جانب خداوندِ والامرتبه بزرگ ، نيست» .۱

1.قالَ الرّاوي : ثُمَّ إنَّ الحُسَينَ عليه السلام دَعَا النّاسَ إلَى البِرازِ ، فَلَم يَزَل يَقتُلُ كُلَّ مَن بَرَزَ إلَيهِ ، حَتّى‏ قَتَلَ مَقتَلَةً عَظيمَةً ، وهُوَ في ذلِكَ يَقولُ : القَتلُ أولى‏ مِن رُكوبِ العارِ وَالعارُ أولى‏ مِن دُخولِ النّارِ قالَ بَعضُ الرُّواةِ : وَاللَّهِ ما رَأَيتُ مَكثوراً قَطُّ ، قَد قُتِلَ وُلدُهُ ، وأهلُ بَيتِهِ وأصحابُهُ ، أربَطَ جأشاً مِنهُ ، وإنَّ الرِّجالَ كانَت لَتَشُدُّ عَلَيهِ فَيَشُدُّ عَلَيها بِسَيفِهِ ، فَتَنكَشِفُ عَنهُ انكِشافَ المِعزى‏ إذا شَدَّ فيهَا الذِّئبُ ، ولَقَد كانَ يَحمِلُ فيهِم وقَد تَكَمَّلوا ثَلاثينَ ألفاً ، فَيُهزَمونَ بَينَ يَدَيهِ كَأَنَّهُمُ الجَرادُ المُنتَشِرُ ، ثُمَّ يَرجِعُ إلى‏ مَركَزِهِ وهُوَ يَقولُ : لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بِاللَّهِ العَلِيِّ العَظيمِ ۴۲۹ (الملهوف : ص ۱۷۰، مثير الأحزان: ص ۷۲) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
622

۴۲۴.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : آن گاه حسين عليه السلام ، به چپ و راستش نگريست و هيچ مردى را نديد . على بن الحسين ، زين العابدين عليه السلام - كه سنّش از على [ اكبر ]شهيد ، كمتر و بيمار بود و نسل خاندان محمّد عليهم السلام از طريق او استمرار يافت - ، بيرون آمد ؛ ولى نمى‏توانست شمشيرش را حمل كند و اُمّ كلثوم ، پشت سرِ او فرياد مى‏زد : اى پسر عزيزم ! باز گرد .
على گفت : اى عمّه ! بگذار پيش روىِ فرزند پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بجنگم .
حسين عليه السلام فرمود : «اى امّ كلثوم ! او را بگير و باز گردان تا زمين ، از فرزندان خاندان محمّد صلى اللَّه عليه و آله ، تهى نمانَد» .۱

۹ / ۵

نبرد انفرادى امام عليه السلام با دشمنانش‏

۴۲۵.الإرشاد : هنگامى كه جز سه تن از ياران حسين عليه السلام باقى نماندند ، امام عليه السلام به دشمن ، حمله بُرد و آنان را از خود ، دور مى‏كرد و آن سه تن ، از او حفاظت مى‏كردند تا آن كه آنان نيز كشته شدند . امام عليه السلام كه از زخم‏هاى تن و سرش ، سنگين شده و تنها مانده بود ، آنان را با شمشير مى‏زد و آنها ، از چپ و راستِ او مى‏گريختند .
حُمَيد بن مسلم مى‏گويد : به خدا سوگند ، آن وقت شكست‏خورده‏اى را نديده بودم كه فرزندان و خاندان و يارانش كشته شده باشند ، امّا اين گونه استوار و پُردل و جسور مانده باشد . پيادگان ، بر او يورش مى‏بُردند و او هم بر آنان ، يورش مى‏بُرد و از چپ و راستِ او ، مانند فرار بُزها به هنگام حمله گرگ ، از هم شكافته مى‏شدند .۲

1.ثُمَّ التَفَتَ الحُسَينُ عليه السلام عَن يَمينِهِ وشِمالِهِ ، فَلَم يَرَ أحَداً مِنَ الرِّجالِ، فَخَرَجَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام ، وهُوَ زَينُ العابِدينَ عليه السلام - وهُوَ أصغَرُ مِن أخيهِ عَلِيٍّ القَتيلِ - وكانَ مَريضاً ، وهُوَ الَّذي نَسلُ آلِ مُحَمَّدٍ عليهم السلام ، فَكانَ لا يَقدِرُ عَلى‏ حَملِ سَيفِهِ ، واُمُّ كُلثومٍ تُنادي خَلفَهُ : يا بُنَيَّ ارجِع! فَقالَ : يا عَمَّتاه ، ذَريني اُقاتِل بَينَ يَدَيِ ابنِ رَسولِ اللَّهِ ، فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام : يا اُمَّ كُلثومٍ ، خُذيهِ ورُدّيهِ ، لِئَلّا تَبقى‏ الأَرضُ خالِيَةً مِن نَسلِ آلِ مُحَمَّدٍ صلى اللَّه عليه و آله ۴۲۷ (مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۲ ص ۳۲ ؛ بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۴۶) .

2.لَمّا لَم يَبقَ مَعَ الحُسَينِ عليه السلام أحَدٌ إلّا ثَلاثَةُ رَهطٍ مِن أهلِهِ ، أقبَلَ عَلَى القَومِ يَدفَعُهُم عَن نَفسِهِ وَالثَّلاثَةُ يَحمونَهُ ، حَتّى‏ قُتِلَ الثَّلاثَةُ وبَقِيَ وَحدَهُ ، وقَد اُثخِنَ بِالجِراحِ في رَأسِهِ وبَدَنِهِ ، فَجَعَلَ يُضارِبُهُم بِسَيفِهِ ، وهُم يَتَفَرَّقونَ عَنهُ يَميناً وشِمالاً . فَقالَ حُمَيدُ بنُ مُسلِمٍ : فَوَاللَّهِ ما رَأَيتُ مَكثوراً قَطُّ ، قَد قُتِلَ وُلدُهُ ، وأهلُ بَيتِهِ وأصحابُهُ ، أربَطَ جَأشاً ولا أمضى‏ جَناناً مِنهُ عليه السلام ، إن كانَتِ الرَّجّالَةُ لَتَشُدُّ عَلَيهِ فَيَشُدُّ عَلَيها بِسَيفِهِ ، فَتَنكَشِفُ عَن يَمينِهِ وشِمالِهِ انكِشافَ المِعزى‏ إذا شَدَّ فيهَا الذِّئبُ ۴۲۸ (الإرشاد : ج ۲ ص ۱۱۱ ، إعلام الورى‏ : ج ۱ ص ۴۶۸) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 40583
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به