كوتاه‏سخن ، اين كه : علّتِ نياوردن متفرّدات منابع متأخّر در گزارش واقعه عاشورا و تاريخ زندگى امام حسين عليه السلام در دانش‏نامه امام حسين عليه السلام و نيز در اين گزيده ، معتبر نبودن و قابل استناد نبودن آنهاست ، هر چند ممكن است شمارى از آنها ، در واقع ، درست باشند ، امّا دليلى يا دستِ كم ، قرينه‏اى بر صحّت آنها وجود ندارد . بر اين اساس ، مى‏توان گزارش‏هايى را كه اشكال عقلى و نقلى ندارند ، با استناد به منابع آنها نقل كرد . البتّه براى آن كه شنونده گم‏راه نشود ، اشاره به ضعفِ منبع ، ضرورى است ، هر چند با توجّه به اين كه رعايت اين نكات ، عملاً براى همه مقدور نيست ، توصيه مؤكّد ما ، خوددارى كامل از نقل گزارش‏هاى منابع ضعيف و پرهيز مطلق از استناد دادن به اين گونه منابع است .

- گزارش منسوب به امام زين العابدين عليه السلام كه در پاسخ اين پرسش كه : «در طول سفر ، كجا به شما سخت‏تر گذشت ؟» ، سه بار فرمود «امان از شام !» ؛^۱

- گزارش‏هاى ريختن آب و آتش و خاكستر بر سر اهل بيت امام حسين عليه السلام و افتادن آتش بر عمامه امام زين العابدين عليه السلام و سوختن سر ايشان در شام ؛^۲
- گزارش بستن اهل بيت امام عليه السلام به ريسمانى كه يك طرف آن به امام زين العابدين عليه السلام بسته بود و طرف ديگر آن به زينب عليها السلام و ... ؛^۳
- گزارش‏هايى كه حاكى‏اند قنداقه زينب عليها السلام را هنگامى كه در كودكى آرام نمى‏گرفت ، در دامن حسين عليه السلام گذاشتند و آرام شد ،^۴ يا اين كه زينب عليها السلام در كودكى ، در آفتاب خوابيده بود و حسين عليه السلام كه او را چنين ديد ، مانع تابش نور آفتاب به او شد ... تا اين كه ماجراى كربلا پيش آمد و بدن امام عليه السلام در آفتاب ماند... ؛^۵
- اين گزارش كه زينب عليها السلام هنگام ازدواج با عبد اللَّه بن جعفر ، شرط ضمنِ عقد كرد كه او را از مسافرت با امام حسين عليه السلام منع نكند ،^۶ يا اين كه امام حسين عليه السلام در وداعِ آخر به وى فرمود : «مرا در نافله شب ، فراموش مكن» ،^۷ يا اين كه زينب عليها السلام شب يازدهم يا در برخى منازل راه شام ، نماز شبش را نشسته خواند^۸ و هنگامى كه به مدينه بازگشت ، شوهرش عبد اللَّه بن جعفر ، او را نشناخت ؛^۹
و صدها گزارش ديگر ، از اين قبيل .