يارانش ، اجازه بازگشت داد - : برادران و فرزندان و برادرزادگانش و نيز دو پسر عبد اللَّه بن جعفر ، به حسين عليه السلام گفتند : چرا اين كار را بكنيم ؟ براى اين كه پس از تو بمانيم ؟! خداوند ، چنين روزى را هيچ گاه به ما نشان ندهد ! آغازگر اين گونه سخنان ، عبّاس بن على عليه السلام بود .^۱

۳۹۱.الأخبار الطّوال : هنگامى كه عبّاس بن على عليه السلام ، اين [ وضعيت ] را ديد ، به برادرانش : عبد اللَّه ، جعفر و عثمان ، پسران على - كه بر او و پسرانش درود باد - و مادر همگى آنها اُمّ البنين عامِرى از آل وحيد بود ، گفت : پيش‏قدم شويد - فدايتان شوم - و از سَرورتان ، حمايت كنيد تا به پاى او جان دهيد» .
آنان ، همگى پيش‏قدم شدند و پيش روىِ حسين عليه السلام ، با سر و گلوى خود ، از او محافظت كردند .
هانى بن ثُوَيب حَضرَمى ، به عبد اللَّه بن على ، حمله بُرد و او را كُشت . سپس به برادرش جعفر بن على حمله بُرد و او را نيز كُشت .
و يزيد اَصبحى نيز عثمان بن على را با تير زد و كُشت . سپس به سوى او رفت و سرش را جدا كرد و نزد عمر بن سعد آمد و به او گفت : به من ، پاداش بده !
عمر گفت : برو از اميرت (يعنى عبيد اللَّه بن زياد) بگير !
عبّاس بن على عليه السلام ، باقى ماند و پيشِ روى حسين عليه السلام مى‏جنگيد و هر كجا حسين عليه السلام مى‏رفت ، همراهش مى‏رفت تا آن كه كشته شد . خدايش رحمت كند !^۲

۳۸۷.الأمالى ، صدوق - به نقل از ثابت بن ابى صفيّه - : سَرور عابدان ، على بن الحسين عليه السلام ، به عبيد اللَّه ، پسر عبّاس بن على بن ابى طالب عليه السلام نگريست و گريست ... .
آن گاه فرمود : «خداوند ، عبّاس را رحمت كند ! بى هيچ ترديدى ، ايثار كرد و آزمايش [ نيكويى ] شد و خود را فداىِ برادرش كرد تا آن كه دستانش قطع شد و خداوند عزّوجلّ به جاى آنها ، دو بال برايش قرار داد كه با آنها ، همراه فرشتگان در بهشت ، پرواز مى‏كند ، همان گونه كه براى جعفر بن ابى طالب ، قرار داد .
عبّاس عليه السلام ، نزد خداوند - تبارك و تعالى - منزلتى دارد كه همه شهيدان در روز قيامت ، به آن ، رَشك مى‏برند» .^۱

۳۸۸.سِرُّ السلسلة العلويّة - به نقل از مُفَضَّل بن عمر - : [امام‏] صادق عليه السلام فرمود : عمويمان عبّاس عليه السلام ، تيزبين بود و ايمانى استوار داشت . همراه ابا عبد اللَّه الحسين عليه السلام ، جهاد كرد و نيكو از آزمايش به در آمد و به شهادت رسيد و وارث برادران مادرى‏اش شد و پسرش عبيد اللَّه بن عبّاس ، [آنها را ]از او ارث بُرد . عبّاس عليه السلام ، به هنگام شهادت ، سى و چهار ساله بود .^۲

۳۸۹.أنساب الأشراف - در يادكردِ نام‏هاى فرزندان امير مؤمنان عليه السلام - : عبّاس اكبر - كه سقّا بود - . او در كربلا ، مَشك آبى را براى حسين عليه السلام آورد و كنيه ابو قِربه (صاحب مَشك) ، به او داده شد .^۳

۳۹۰.تاريخ الطبرى - به نقل از ضحّاك بن عبد اللَّه مَشرقى - ، هنگامى كه امام حسين عليه السلام به