375
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

قابل قبول بود ؛ امّا با چنين وضعى كه گزارش مى‏كنى ، من عقيده ندارم كه بروى.
امام عليه السلام به وى فرمود: «اى بنده خدا ! رأى تو ، بر من ، پنهان نيست ؛ ليكن خواست خداوند متعال ، مغلوب نمى‏شود» .
سپس فرمود: «به خدا سوگند ، آنان مرا رها نمى‏كنند تا اين خونِ بسته را از درونم بيرون كشند و وقتى چنين كردند ، خداوند ، كسى را بر آنان مسلّط مى‏كند كه خوارشان سازد و خوارترينِ مردمان شوند» .۱

۷ / ۲۲

فرود آمدن امام عليه السلام و يارانش در منزلگاه شَراف و آب برداشتن از آن جا

۲۴۸.تاريخ الطبرى - به نقل از عبد اللَّه بن سليم اسدى و مذرى بن مُشمَعِل اسدى - : حسين عليه السلام آمد تا به منزل شَراف رسيد . چون سحر شد ، به جوانان دستور داد كه آب فراوان بردارند و سپس از آن جا حركت كردند.۲

۷ / ۲۳

فرستاده شدن حُر ، براى آوردن امام عليه السلام به كوفه‏

۲۴۹.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : عبيد اللَّه ، جنگجويان را جمع كرد و به

1.فَلَمّا كانَ السَّحَرُ أمَرَ [الحُسَينُ عليه السلام‏] أصحابَهُ فَاستَقَوا ماءً وأكثَروا ، ثُمَّ سارَ حَتّى‏ مَرَّ بِبَطنِ العَقَبَةِ فَنَزَلَ عَلَيها ، فَلَقِيَهُ شَيخٌ مِن بَني عِكرِمَةَ يُقالُ لَهُ عَمرُو بنُ لوذانَ ، فَسَأَلَهُ : أينَ تُريدُ ؟ فَقالَ لَهُ الحُسَينُ عليه السلام : الكوفَةَ ، فَقالَ الشَّيخُ : أنشُدُكَ اللَّهَ لَمَّا انصَرَفتَ ؛ فَوَاللَّهِ ما تَقدَمُ إلّا عَلَى الأَسِنَّةِ وحَدِّ السُّيوفِ ، وإنَّ هؤُلاءِ الَّذينَ بَعَثوا إلَيكَ ، لَو كانوا كَفَوكَ مَؤوَنةَ القِتالِ ، ووَطَّؤوا لكَ الأَشياءَ فَقَدِمتَ عَلَيهِم ، كانَ ذلِكَ رَأياً ، فَأَمّا عَلى‏ هذِهِ الحالِ الَّتي تَذكُرُ ، فَإِنّي لا أرى‏ لَكَ أن تَفعَلَ . فَقالَ لَهُ : يا عَبدَ اللَّهِ ، لَيسَ يَخفى‏ عَلَيَّ الرَّأيُ ، ولكِنَّ اللَّهَ تَعالى‏ لا يُغلَبُ عَلى‏ أمرِهِ . ثُمَّ قالَ عليه السلام : وَاللَّهِ لا يَدَعُونّي حَتّى‏ يَستَخرِجوا هذِهِ العَلَقَةَ مِن جَوفي ، فَإِذا فَعَلوا سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيهِم مَن يُذِلُّهُم ، حَتّى‏ يَكونوا أذَلَّ فِرَقِ الاُمَمِ ۲۴۸ (الإرشاد : ج ۲ ص ۷۶ ؛ تاريخ الطبرى: ج ۵ ص ۳۹۹).

2.أقبَلَ الحُسَينُ عليه السلام حَتّى‏ نَزَلَ شَرافِ ، فَلَمّا كانَ فِي السَّحَرِ أمَرَ فِتيانَهُ فَاستَقَوا مِنَ الماءِ فَأَكثَروا ، ثُمَّ ساروا مِنها ۲۴۹ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۰۰ ، أنساب الأشراف : ج ۳ ص ۳۸۰) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
374

۷ / ۲۱

ورود امام عليه السلام به منزلگاه عَقَبه و رخدادهاى آن‏

۷ / ۲۱ - ۱

رؤياى امام عليه السلام‏

۲۴۶.كامل الزيارات - به نقل از شهاب بن عبد ربّه ، از امام صادق عليه السلام - : چون حسين بن على عليه السلام بر بالاى عَقَبة البَطْن رفت ، به يارانش فرمود: «من ، حتماً كشته خواهم شد» .
گفتند: چه طور يقين كردى، اى ابا عبد اللَّه؟
فرمود: «به سبب خوابى كه ديدم» .
گفتند: آن خواب ، چيست؟
فرمود: «سگ‏هايى را ديدم كه بر من حمله كردند و سخت‏ترين حمله ، از سوى سگى سياه و سفيد بود» .۱

۷ / ۲۱ - ۲

خبر دادن امام عليه السلام از شهادت خود

۲۴۷.الإرشاد - به نقل از عبد اللَّه بن سليمان اسدى و مُنذر بن مُشمَعِل اسدى - : چون هنگام سحر شد، حسين عليه السلام به يارانش دستور داد كه آبِ بسيار برگيرند . سپس حركت كرد تا به بَطْن العَقَبه رسيد و در آن جا فرود آمد. پيرمردى از بنى عِكْرِمه به نام عمرو بن لوذان با امام عليه السلام ديدار كرد و پرسيد : كجا مى‏روى؟ حسين عليه السلام به وى فرمود: «كوفه» .
پيرمرد گفت: تو را به خدا سوگند ، باز گرد. به خدا سوگند ، جز بر نيزه‏ها و شمشيرهاى تيز ، وارد نمى‏شوى. كسانى كه به دنبال شما فرستاده‏اند ، اگر كار جنگ را خود ، انجام مى‏دادند و كارها را آماده مى‏كردند تا شما بر آنها وارد مى‏شدى، رفتن ،

1.لَمّا صَعِدَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام عَقَبَةَ البَطنِ ، قالَ لِأَصحابِهِ : ما أراني إلّا مَقتولاً ، قالوا : وما ذاكَ يا أبا عَبدِ اللَّهِ ؟ قالَ : رُؤيا رَأَيتُها فِي المَنامِ ، قالوا : وما هِيَ ، قالَ : رَأَيتُ كِلاباً تَنهَشُني ، أشَدُّها عَلَيَّ كَلبٌ أبقَعُ ۲۴۷ (كامل الزيارات : ص ۱۵۷ ح ۱۹۴ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۸۷ ح ۲۴) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 40265
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به