آن گاه به سوى دشمن برخاست و به شهادت رسيد. درود خدا بر او باد!^۱

۷ / ۶

تاريخ بيرون رفتن امام عليه السلام از مكّه‏

۲۲۱.تهذيب الأحكام - به نقل از ابراهيم بن عمر يمانى ، از امام صادق عليه السلام - : حسين بن على عليه السلام روز تَروِيَه به سوى عراق حركت كرد . او به قصد عمره ، وارد مكّه شده بود.^۲

۲۲۲.الكافى - به نقل از معاوية بن عمّار ، از امام صادق عليه السلام - : حسين بن على عليه السلام در ذى حجّه ، عمره گزارد و در روز تَرويه به عراق رفت، در حالى كه مردم به مِنا مى‏رفتند.^۳

۲۱۹.أنساب الأشراف : ابن زبير ، از حسين عليه السلام خواست كه در مكّه بماند تا او و مردم ، با وى بيعت كنند و اين را از آن روى گفت كه به او بدگمان نشود و در گفتار، بهانه‏اى داشته باشد. آن گاه حسين عليه السلام فرمود: «اگر يك وجب ، دورتر از حرم كشته شوم، نزد من ، دوست‏داشتنى‏تر است تا در درون آن كشته شوم ، و اگر دو وجب دورتر از آن كشته شوم ، بهتر از آن است كه يك وجب دورتر از آن كشته شوم» .^۱

۷ / ۵

سخنرانى امام عليه السلام هنگام بيرون رفتن از مكّه‏

۲۲۰.تيسير المطالب - به نقل از زيد بن على ، از پدرش امام زين العابدين عليه السلام - : حسين بن على عليه السلام، براى يارانش سخنرانى كرد و خداى را سپاس گفت و ستود و سپس فرمود : «اى مردم! قلّاده مرگ براى فرزندان آدم ، چونان گردنبند بر گردن دختر جوان است [ و حتمى است ] ، و اشتياقى فراوان به ديدار گذشتگانم دارم ، چونان اشتياق يعقوب به يوسف و برادرش . به راستى كه مرا قتلگاهى است كه آن را ملاقات مى‏كنم و گويا به بندهايم مى‏نگرم كه درندگان بيابان‏ها ، آنها را از هم مى‏گسلند و شكم‏هاى خود را از آن مى‏آكنند .
خشنودى خدا، خشنودى خانواده ماست. بر بلاى او بردباريم تا پاداش بردباران را به ما ببخشد. حرم و خاندان پيامبر، از او جدا نيستند و اعضاى آن ، هرگز از هم جدا نمى‏شوند و آنان در بهشت برين ، جمع مى‏شوند و ديدگان او (پيامبر صلى اللَّه عليه و آله) به آنان ، روشن مى‏گردد و وعده خدا در باره آنان ، تحقّق مى‏يابد.
هان! هر كس آماده است جان خود را در راه ما بدهد، با ما همسفر شود. من - إن شاء اللَّه - فردا حركت مى‏كنم» .