221
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

نمى‏شوم ، تا آن كه خانه‏هاى مكّه را ببينم ، يا خداوند ، آنچه را دوست مى‏دارد و از آن خشنود است ، مقدّر فرمايد».۱

۲ / ۶

همراهان امام عليه السلام از خاندانش، در سفر به مكّه‏

۹۸.تاريخ الطبرى - به نقل از ابو مخنف - : حسين عليه السلام با فرزندان، برادران، برادرزاده‏ها و تمام خانواده‏اش بجز محمّد بن حنفيّه ، بيرون رفت .۲

۹۹.الأمالى ، صدوق - به نقل از عبد اللَّه بن منصور ، از امام صادق ، از پدرش ، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام - : حسين عليه السلام خواهرانش و دخترش و برادرزاده‏اش قاسم بن حسن بن على را بر مَحمل ، سوار كرد . سپس با بيست و يك مرد از ياران و خانواده‏اش از جمله: ابو بكر بن على، محمّد بن على، عثمان بن على، عبّاس بن على، عبد اللَّه بن مسلم بن عقيل، على اكبر و على اصغر۳ ، ره‏سپار شد.۴

1.فَجَعَلَ يَسيرُ وَيَقرَأُ هذِهِ الآيَةَ : «فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِ‏ّ نَجِّنِى مِنَ الْقَوْمِ الظَّلِمِينَ ) ، قالَ لَهُ ابنُ عَمِّهِ مُسلِمُ بنُ عَقيلِ بنِ أبي طالِبٍ : يَا بنَ بِنتِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، لَو عَدَلنا عَنِ الطَّريقِ وسَلَكنا غَيرَ الجادَّةِ كَما فَعَلَ عَبدُ اللَّهِ بنُ الزُّبَيرِ كانَ عِندِي الرَّأيُ ؛ فَإِنّا نَخافُ أن يَلحَقَنَا الطَّلَبُ . فَقالَ لَهُ الحُسَينُ عليه السلام : لا وَاللَّهِ يَا بنَ عَمّي ، لا فارَقتُ هذَا الطَّريقَ أبَداً أو أنظُرَ إلى‏ أبياتِ مَكَّةَ ، أو يَقضِيَ اللَّهُ في ذلِكَ ما يُحِبُّ ويَرضى‏ ۹۸ (الفتوح : ج ۵ ص ۲۲ ، مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۱ ص ۱۸۹) .

2.أمَّا الحُسَينُ عليه السلام فَإِنَّهُ خَرَجَ بِبَنيهِ وإخوَتِهِ وبَني أخيهِ وجُلِّ أهلِ بَيتهِ إِلّا مُحَمَّدَ ابنَ الحَنَفِيَّةِ ۹۹ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۴۱ ، الإرشاد: ج ۲ ص ۳۴).

3.در باره مقصود از «على اكبر» و «على اصغر» (ر . ك : دانش‏نامه امام حسين عليه السلام : ج ۱ ص ۳۰۷ «بخش يكم / فصل ششم: فرزندان») .

4.حَمَلَ [الحُسَينُ عليه السلام‏] أخَواتِهِ عَلَى المَحامِلِ وَابنَتَهُ وَابنَ أخيهِ القاسِمَ بنَ الحَسَنِ بنِ عَلِيٍّ ، ثُمَّ سارَ في أحَدٍ وَعِشرينَ رَجُلاً مِن أصحابِهِ وأهل بَيتِهِ ، مِنهُم : أبو بَكرِ بنُ عَلِيٍّ ، ومُحَمَّدُ بنُ عَلِيٍّ ، وعُثمانُ بنُ عَلِيٍّ ، وَالعَبّاسُ بنُ عَلِيٍّ ، وعَبدُ اللَّهِ بنُ مُسلِمِ بنِ عَقيلٍ ، وعَلِيُّ بنُ الحُسَينِ الأَكبَرُ ، وَعلِيُّ بنُ الحُسَينِ الأَصغَرُ ۱۰۰ (الأمالى ، صدوق : ص ۲۱۷ ح ۲۹۳ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۳۱۲) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
220

۹۶.البداية و النهاية - به نقل از ابو مخنف - : وليد به دنبال عبد اللَّه بن زبير فرستاد و او از بيعت ، سر باز زد و يك شبانه‏روز، آنان را معطّل كرد . سپس به همراه ياران و برادرش جعفر ، به سمت مكّه ره‏سپار شد و راه فُرع‏۱ را برگزيد. وليد ، سوارانى را به دنبال او فرستاد ؛ ولى ردّ او را پيدا نكردند و باز گشتند... .
امّا حسين بن على عليه السلام، وليد به خاطر پيگيرى كار پسر زبير ، از او باز ماند و هر گاه به دنبال ايشان مى‏فرستاد ، مى‏فرمود: «تا ببينى و ببينيم». آن گاه فرزندان و خاندانش را جمع كرد و شب يكشنبه ، دو شب مانده از ماه رجب سال شصت ، يك شب پس از خروج پسر زبير، حركت كرد و هيچ يك از بستگانش جز محمّد بن حنفيّه در مدينه باقى نماند.۲

۹۷.الفتوح - در باره خارج شدن امام حسين عليه السلام از مدينه - : او حركت مى‏كرد و اين آيه را مى‏خواند: (از آن ديار ، با ترس و هراس ، بيرون رفت و اوضاع را مى‏پاييد. گفت : پروردگارا ! مرا از قوم ستمگر ، رهايى بخش»۳ .
پسر عمويش مسلم بن عقيل بن ابى طالب ، به وى گفت: اى پسر دختر پيامبر خدا ! اگر از راه اصلى كناره‏گيرى و راهى ديگر انتخاب كنيم - چنان كه عبد اللَّه بن زبير انجام داد - ، بهتر است . مى‏ترسيم جستجوگرانِ حكومتى ، به ما برسند.
حسين عليه السلام به وى فرمود: «نه - به خدا - ، اى پسر عمو ! هرگز از اين راه، جدا

1.ر . ك : نقشه شماره ۳ در پايان كتاب .

2.بَعَثَ الوَليدُ إلى‏ عَبدِ اللَّهِ بنِ الزُّبَيرِ فَامتَنَعَ عَلَيهِ وماطَلَهُ يَوماً ولَيلَةً ، ثُمَّ إنَّ ابنَ الزُّبَيرِ رَكِبَ في مَواليهِ وَاستَصحَبَ مَعَهُ أخاهُ جَعفَراً وسارَ إلى‏ مَكَّةَ عَلى‏ طَريقِ الفُرعِ ، وبَعَثَ الوَليدُ خَلفَ ابنِ الزُّبَيرِ الرِّجالَ وَالفُرسانَ فَلَم يَقدِروا عَلى‏ رَدِّهِ ... . وأمَّا الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام فَإِنَّ الوَليدَ تَشاغَلَ عَنهُ بِابنِ الزُّبَيرِ وجَعَلَ كُلَّما بَعَثَ إلَيهِ يَقولُ : حَتّى‏ تَنظُرَ ونَنظُرَ . ثُمَّ جَمَعَ أهلَهُ وبَنيهِ ورَكِبَ لَيلَةَ الأَحَدِ لِلَيلَتَينِ بَقِيَتا مِن رَجَبٍ مِن هذِهِ السَّنَةِ [۶۰ ه] بَعدَ خُروجِ ابنِ الزُّبَيرِ بِلَيلَةٍ ، ولَم يَتَخَلَّف عَنهُ أحَدٌ مِن أهلِهِ سِوى‏ مُحَمَّدِ ابنِ الحَنَفِيَّةِ ۹۷ (البداية والنهاية : ج ۸ ص ۱۴۷) .

3.قصص : آيه ۲۱ .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 41243
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به