۴ / ۷ - ۴
گريه امام عليه السلام بر برادرش عبّاس عليه السلام
۸۳۳.الملهوف - در توصيف جنگ روز عاشورا - : ميان عبّاس و برادرش (امام حسين عليه السلام) فاصله انداختند و از هر سو او را دوره كردند، تا اين كه او را كشتند. خداوند ، روح او را پاك گرداند ! امام حسين عليه السلام به شدّت گريست .۱
۸۳۴.المناقب ، ابن شهرآشوب - در توصيف كشته شدن عبّاس - : وقتى امام حسين عليه السلام او را در كنار فرات به خاك افتاده ديد، گريست.۲
۴ / ۷ - ۵
گريه امام عليه السلام بر قاسم بن حسن عليه السلام
۸۳۵.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى - به نقل از ابو مخنف - : آن گاه بر اساس برخى روايتها پس از عون بن عبد اللَّه، عبد اللَّه بن حسن بن على بن ابى طالب و بر اساس روايات ديگر، قاسم بن حسن - كه نوجوانى بود و هنوز به بلوغ نرسيده بود - به ميدان آمد. وقتى چشم حسين عليه السلام به او افتاد، او را در آغوش گرفت و هر دو شروع به گريه كردند تا از حال رفتند . آن گاه آن نوجوان، اجازه جنگ خواست ؛ امّا عمويش حسين عليه السلام از اجازه دادن به او خوددارى كرد . آن نوجوان همچنان دست و پاهاى ايشان را مىبوسيد و رخصت مىخواست ، تا اين كه ايشان به او رخصت داد . او به سوى ميدان رفت ، در حالى كه اشكهايش بر گونههايش روان بود.۳
1.اقتَطَعُوا العَبّاسَ عليه السلام عَنهُ [الحُسَينِ عليه السلام]، وأحاطوا بِهِ مِن كُلِّ جانِبٍ ومَكانٍ ، حَتّى قَتَلوهُ قَدَّسَ اللَّهُ روحَهُ ، فَبَكَى الحُسَينُ عليه السلام بُكاءً شَديداً ۸۳۷ (الملهوف : ص ۱۷۰ ، مثير الأحزان : ص ۷۱) .
2.فَلَمّا رَآهُ الحُسَينُ عليه السلام مَصروعاً عَلى شَطِّ الفُراتِ بَكى ۸۳۸ (المناقب ، ابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۱۰۸، بحار الأنوار: ج ۴۵ ص ۴۱) .
3.خَرَجَ مِن بَعدِهِ [أي بَعدَ عَونِ بنِ عَبدِ اللَّهِ] عَبدُ اللَّهِ بنُ الحَسَنِ بنِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ في بَعضِ الرِّواياتِ - وفي بَعضِ الرِّواياتِ القاسِمُ بنُ الحَسَنِ عليه السلام - وهُوَ غُلامٌ صَغيرٌ لَم يَبلُغِ الحُلُمَ - فَلَمّا نَظَرَ إلَيهِ الحُسَينُ عليه السلام اعتَنَقَهُ وجَعَلا يَبكِيانِ حَتّى غُشِيَ عَلَيهِما ، ثُمَّ استَأذَنَ الغُلامُ لِلحَربِ ، فَأَبى عَمُّهُ الحُسَينُ أن يَأذَنَ لَهُ ، فَلَم يَزَلِ الغُلامُ يُقَبِّلُ يَدَيهِ ورِجلَيهِ ويَسأَلُهُ الإِذنَ حَتّى أذِنَ لَهُ ، فَخَرَجَ ودُموعُهُ عَلى خَدَّيهِ ۸۳۹ (مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۲ ص ۲۷ ؛ بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۳۴) .
