زياد شدن اين روزهايم را، و رسيدن به اين شهادتگاه را، و اين كه مرا از كسانى قرار دهى كه دعوت شدند و طاعت و دوستى و يارى آنان را اجابت كردند و اين كه آن را با آسايشى به همين زودى و با شتاب، به من نشان دهى، كه تو بر هر چيزى توانايى".
آن گاه سرت را به سمت آسمان ، بلند كن و بگو: "به تو پناه مىبرم از اين كه از كسانى باشم كه ايّام تو را آرزو نمىكنند . پس پناهم ده - اى معبودم - به رحمت خودت از اين" .
اى ابن سِنان ! اين ، بهتر است از فلان و فلان حج و فلان و فلان عمره كه به صورت داوطلبانه انجام دهى و مالت را براى آن هزينه كنى و بدنت را به زحمت و رنج بيندازى و از خانواده و فرزندانت جدا شوى.
بدان كه هر كس اين نماز را در اين روز بگزارد و اين دعا را با اخلاص بخواند و اين عمل را با يقين و صدق انجام دهد، خداوند متعال، ده خصلت به او مىبخشد كه از جمله آنهاست: خداوند ، او را از مرگ بد ، نگه مىدارد، و از بدىها و نادارى در امان مىدارد، و هيچ دشمنى را بر او چيره نمىكند تا بميرد، و او را از ديوانگى و بيمارىِ جُذام و پيسى در خودش و فرزندانش تا چهار پشت ، حفظ مىكند، و راه نفوذ شيطان و دوستانش را بر او و نسلش تا چهار پشت مىبندد» .
ابن سِنان مىگويد من باز گشتم ، در حالى كه مىگفتم: ستايش ، از آنِ خدايى است كه با شناخت شما و دوستىتان، بر من منّت گذاشت و از او درخواست مىكنم كه مرا به منّت و رحمتش بر فرمانبردارى از شما در واجباتم يارى كند .۱
