935
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

كشته شدند و همانندى در زمين نداشتند. آسمان‏هاى هفتگانه و زمين‏ها، براى كشته شدنش گريستند و چهار هزار فرشته براى يارى‏اش به زمين فرود آمدند ؛ امّا به آنان اجازه داده نشد. آنان در كنار قبر حسين عليه السلام، آشفته و پريشان‏حال، به سر مى‏بَرند تا قائم عليه السلام برخيزد . آنان از ياران او خواهند بود و شعارشان اين است: «يا لثارات الحسين ؛ اى خونخواهان حسين!».
اى پسر شَبيب ! پدرم، از پدرش، از جدّش [امام باقر عليه السلام‏] برايم نقل كرد كه وقتى جدّم حسين - كه درودهاى خدا بر او باد - كشته شد، آسمان ، خون گريست و خاك، سرخ شد .
اى پسر شَبيب ! اگر براى حسين عليه السلام، چنان گريه كنى كه اشك‏هايت بر گونه‏ات جارى شوند، خداوند ، همه گناهانت را از كوچك و بزرگ، و كم و زياد ، مى‏آمرزد» .
اى پسر شَبيب ! اگر خوش‏حال مى‏شوى كه خداى عزّوجلّ را ملاقات كنى و گناهى نداشته باشى، حسين عليه السلام را زيارت كن.
اى پسر شَبيب ! اگر خوش‏حال مى‏شوى كه در غرفه‏هاى ساخته‏شده در بهشت ، با پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ساكن باشى، قاتلان حسين عليه السلام را لعن كن.
اى پسر شَبيب! اگر خوش‏حال مى‏شوى كه ثوابى همانند شهيدشدگان با حسين بن على عليه السلام داشته باشى، هر وقت ياد حسين عليه السلام افتادى، بگو: "اى كاش با آنها مى‏بودم و به رستگارى بزرگى ، نايل مى‏شدم!".
اى پسر شَبيب ! اگر خوش‏حال مى‏شوى كه با ما در درجه‏هاى عالى بهشت باشى، براى اندوه ما، اندوهگين باش و براى خوش‏حالى ما، خوش‏حال باش و همواره، ولايت ما را داشته باش. پس اگر مردى سنگى را [هم ]دوست داشته باشد، خداى عزّوجلّ او را در قيامت ، با آن، محشور مى‏كند».۱

1.دَخَلتُ عَلَى الرِّضا عليه السلام في أوَّلِ يَومٍ مِنَ المُحَرَّمِ . فَقالَ : يَابنَ شَبيبٍ ، أصائِمٌ أنتَ؟ قُلتُ : لا ، فَقالَ : إنَّ هذَا اليَومَ هُوَ اليَومُ الَّذي دَعا فيهِ زَكَرِيّا عليه السلام رَبَّهُ عَزَّ وجَلَّ ، فَقالَ : «رَبِ‏ّ هَبْ لِى مِن لَّدُنكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ) ، فَاستَجابَ اللَّهُ لَهُ ، و أمَرَ المَلائِكَةَ ، فَنادَت زَكَرِيّا «وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّى فِى الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى‏) ، فَمَن صامَ هذَا اليَومَ ، ثُمَّ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وجَلَّ ، استَجابَ اللَّهُ لَهُ كَمَا استَجابَ اللَّهُ لِزَكَرِيّا . ثُمَّ قالَ : يَابنَ شَبيبٍ ! إنَّ المُحَرَّمَ هُوَ الشَّهرُ الَّذي كانَ أهلُ الجاهِلِيَّةِ يُحَرِّمونَ فيهِ الظُّلمَ وَالقِتالَ لِحُرمَتِهِ ، فَما عَرَفَت هذِهِ الاُمَّةُ حُرمَةَ شَهرِها ، ولا حُرمَةَ نَبِيِّها ، لَقَد قَتَلوا في هذَا الشَّهرِ ذُرِّيَّتَهُ ، وسَبَوا نِساءَهُ ، وَانتَهَبوا ثَقَلَهُ ، فَلا غَفَرَ اللَّهُ لَهُم ذلِكَ أبَداً . يَابنَ شَبيبٍ ! إن كُنتَ باكِياً لِشَي‏ءٍ فَابكِ لِلحُسَينِ بنِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام، فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَما يُذبَحُ الكَبشُ ، وقُتِلَ مَعَهُ مِن أهلِ بَيتِهِ ثَمانِيَةَ عَشَرَ رَجُلاً ، ما لَهُم فِي الأَرضِ شَبيهونَ ، ولَقَد بَكَتِ السَّماواتُ السَّبعُ وَالأَرَضونَ لِقَتلِهِ ، ولَقَد نَزَلَ إلَى الأَرضِ مِنَ المَلائِكَةِ أربَعَةُ آلافٍ لِنَصرِهِ ، فَلَم يُؤذَن لَهُم ، فَهُم عِندَ قَبرِهِ شُعثٌ غُبرٌ إلى‏ أن يَقومَ القائِمُ عليه السلام، فَيَكونونَ مِن أنصارِهِ و شِعارُهُم : يا لَثاراتِ الحُسَينِ عليه السلام. يَابنَ شَبيبٍ ! لَقَد حَدَّثَني أبي عَن أبيهِ عَن جَدِّهِ عليهم السلام، أنَّهُ لَمّا قُتِلَ جَدِّيَ الحُسَينُ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيهِ أمطَرَتِ السَّماءُ دَماً و تُراباً أحمَرَ . يَابنَ شَبيبٍ ! إن بَكَيتَ عَلَى الحُسَينِ عليه السلام حَتّى‏ تَصيرَ دُموعُكَ عَلى‏ خَدَّيكَ ، غَفَرَ اللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنبٍ أذنَبتَهُ ، صَغيراً كانَ أو كَبيراً ، وقَليلاً كانَ أو كَثيراً. يَابنَ شَبيبٍ ! إن سَرَّكَ أن تَلقَى اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ ولا ذَنبَ عَلَيكَ فَزُرِ الحُسَينَ عليه السلام . يَابنَ شَبيبٍ ! إن سَرَّكَ أن تَسكُنَ الغُرَفَ المَبنِيَّةَ فِي الجَنَّةِ مَعَ النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله فَالعَن قَتَلَةَ الحُسَينِ عليه السلام . يَابنَ شَبيبٍ ! إن سَرَّكَ أن يَكونَ لَكَ مِنَ الثَّوابِ مِثلُ ما لِمَنِ استُشهِدَ مَعَ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام فَقُل مَتى‏ ذَكَرتَهُ : يا لَيتَني كُنتُ مَعَهُم فَأَفوزَ فَوزاً عَظيماً . يَابنَ شَبيبٍ ! إن سَرَّكَ أن تَكونَ مَعَنا فِي الدَّرَجاتِ العُلى‏ مِنَ الجِنانِ فَاحزَن لِحُزنِنا ، وَافرَح لِفَرَحِنا ، وعَلَيكَ بِوِلايَتِنا ، فَلَو أنَّ رَجُلاً أحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ عزّوجلّ مَعَهُ يَومَ القِيامَةِ ۷۶۹ (عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج ۱ ص ۲۹۹ ح ۵۸ ، الأمالى ، صدوق : ص ۱۹۲ ح ۲۰۲) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
934

۷۶۶.عيون أخبار الرضا عليه السلام - به نقل از ريّان بن شَبيب - : در روز اوّل محرّم، بر امام رضا عليه السلام وارد شدم. فرمود: «اى پسر شَبيب ! آيا روزه‏اى؟» .
گفتم : نه .
فرمود: «اين، همان روزى است كه در آن ، زكريّا عليه السلام، پروردگارش عزّوجلّ را خواند و گفت : «پروردگارا ! از جانب خود ، نسلى پاك به من عطا كن ، كه تو همانا شنواى دعايى»۱ .
خداوند، دعايش را به اجابت رسانْد و به فرشتگان ، دستور داد كه به زكريّا عليه السلام ندا در دهند، «در حالى كه در محراب به نماز ايستاده بود: خداوند ، تو را به يحيى مژده مى‏دهد!»۲.
پس هر كس امروز را روزه بگيرد و آن گاه، خداوند عزّوجلّ را بخواند، خدا، دعاى او را اجابت مى‏كند، همان گونه كه براى زكريّا عليه السلام اجابت كرد» .
آن گاه فرمود: «اى پسر شَبيب ! محرّم، ماهى است كه مردم دوران جاهلى، ستم و جنگ را در آن تحريم مى‏كردند ؛ امّا اين امّت، حرمت آن را نشناختند و حرمت پيامبرش را نگه نداشتند. در اين ماه، فرزندان او را كشتند و زنانش را به اسارت گرفتند و بار و بنه‏اش را غارت كردند. خداوند ، هرگز آنان را نيامرزد !
اى پسر شَبيب ! اگر براى چيزى گريه مى‏كنى، براى حسين بن على بن ابى طالب عليه السلام گريه كن . او، همانند قوچ ، سر بُريده شد و هجده مرد از خانواده‏اش همراه او

1.سوره آل عمران : آيه ۳۸ .

2.سوره آل عمران : آيه ۳۹ .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 41507
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به