مىداند، براى همه مردم بيان كند. از اين رو، پاسخهاى امام عليه السلام به كسانى كه سفر به كوفه را خطرناك وصف مىكردند، متفاوت بود . اين پاسخها را به سه دسته مىتوان تقسيم كرد :
يك . پاسخ به كارگزاران حكومت
پاسخ امام عليه السلام به كارگزاران يزيد كه او را از سفر به عراق منع مىكردند، در واقع، اين بود كه: در كار من، دخالت نكنيد . هنگامى كه مأموران عمرو بن سعيد، فرماندار مكّه، مانع خروج امام عليه السلام و يارانش از مكّه شدند و ضمن درگيرى مختصرى خطاب به امام عليه السلام گفتند : اى حسين ! از خدا نمىترسى كه از جماعت، جدا مىشوى و ميان امّت، تفرقه مىاندازى؟
امام حسين عليه السلام تنها به قرائت اين آيه شريف، بسنده كرد :
«لِى عَمَلِى وَ لَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنتُم بَرِيُونَ مِمَّآ أَعْمَلُ وَ أَنَا بَرِىءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ .۱
عمل من، براى من و عمل شما، براى شماست . شما از آنچه من مىكنم، بيزاريد و من، از آنچه شما مىكنيد، بيزارم» .۲
بر پايه نقل ابن اعثم ، امام عليه السلام در پاسخ نامه يزيد به اهل مدينه - كه متضمّن باز داشتن آنها از قيام بود - ، نيز تنها به نوشتن آيه ياد شده اكتفا كرد .۳
دو . پاسخ به كسانى كه نمىخواست سرنوشت سفر را براى آنان بازگو نمايد
از آن جا كه هدف اوليه امام عليه السلام از سفر به عراق، تأسيس حكومت اسلامى بود ، براى اتمام حجّت بر مردم ، نمىتوانست سرنوشت سفر را براى همه مردم، حتّى براى برخى از خواص ، بيان كند . لذا در پاسخ بسيارى از كسانى كه با خطرناك توصيف
