۵ / ۱۱

بِشر بن سَوط

ابو اَسماء بِشر بن سَوط هَمْدانى قابضى ، از قبيله همْدان و از مشاركت كنندگان در به شهادت رساندن عبد الرحمان بن عقيل است . در برخى از ادعيه و زيارت‏نامه‏ها ، قتل پسر ديگر عقيل، يعنى جعفر بن عقيل نيز به وى نسبت داده شده است كه او را با پرتاب تيرى كشت ؛ امّا در متون تاريخى، عبد اللَّه بن عروه خثعمى و يا نام مشابه آن ، قاتل جعفر ، معرّفى شده است . به هر حال ، در قيام مختار ، بِشر به وسيله عبد اللَّه بن كامل، دستگير و سرش با ذلّت تمام ، بريده شد .

۵ / ۱۲

تميم بن حُصَين‏

تميم بن حُصَين ، از قبيله فَزار و جزو سوارانى بود كه از سپاه عمر بن سعد براى جنگ تن به تن ، گامْ جلو نهاد و با لحنى شماتت‏آميز ، آب فرات و تلألؤ آن را به رخ سپاه تشنه امام حسين عليه السلام كشيد . از اين رو ، امام حسين عليه السلام او را نكوهيد و وى را از اهل دوزخ شمرد و نفرين كرد كه تشنه كشته شود . بر اثر دعاى امام عليه السلام ، بلافاصله چنان عطشى بر او مسلّط شد كه از اسب افتاد و زير سُم سواران ، له شد و مُرد .

۵ / ۱۳

حَرمَلة بن كاهل‏

حرمله از قبيله بنى اسد و از تيراندازان سپاه عمر بن سعد بود . او در روز عاشورا ، با

۵ / ۹

بَجدَل بن سُلَيم‏

بَجدَل، از قبيله كلب، همان كسى است كه پس از شهادت امام حسين عليه السلام انگشت ايشان را براى در آوردن انگشتر ايشان، بريد. از اين رو ، وقتى به وسيله مختار دستگير شد، دست و پايش را بريدند و رهايش كردند تا در خونش بغلتد و هلاك شود . اطّلاعات ديگرى از زندگى وى در دست نيست .

۵ / ۱۰

بحر بن كعب‏

بحر بن كعب ، همان كسى است كه در روز عاشورا ، دست عبد اللَّه پسر امام حسن عليه السلام را در آغوش عمويش امام حسين عليه السلام قطع كرد . وى از كسانى است كه در غارت لباس امام حسين عليه السلام نقش داشتند .

۷۳۹.تاريخ الطبرى - به نقل از ابو مخنف - : سليمان بن ابى راشد از حميد بن مسلم برايم نقل كرد كه وقتى حسين عليه السلام در ميان سه يا چهار تن از ياران خودْ تنها ماند، شلوارى محكم‏بافت خواست تا برايش بياورند كه [آوردند و] چشم‏نواز بود و بافت محكم يمانى داشت . آن را پاره كرد و شكافت كه كسى آن را [ بعد از شهادتش‏] از تنش بيرون نياورد. كسى از يارانش به ايشان گفت : خوب است زير آن هم شلواركى بپوشيد. فرمود: «آن، لباس خوارى است. براى من چنان لباسى شايسته نيست» .
وقتى حسين عليه السلام كشته شد، بحر بن كعب، همان شلوار را به غارت بُرد و ايشان را برهنه رها كرد .
عمرو بن شعيب، به نقل از محمّد بن عبد الرحمان به من خبر داد كه : دو دست بحر بن كعب در زمستان ، آب مى‏داد و در تابستان ، همانند چوب ، خشك مى‏شد .^۱