آوردند و پيشِ رويش در تَشت گذاشتند ، يزيد با چوب‏دستى‏اش بر دندان‏هاى پيشِ امام حسين عليه السلام مى‏زد و مى‏خواند :


هاشميان ، با فرمان‏روايى ، بازى كردند ، و گر نه‏نه خبرى آمده و نه وحيى نازل شده است .
كاش پدرانم در بدر ، اكنون بودندو بى‏تابى خزرج را از زخم سلاح مى‏ديدند !
هلهله مى‏كردند و از شادى ، فرياد مى‏كشيدندو مى‏گفتند : اى يزيد ! پاينده و سربلند باشى .
ما جزاى بدر را به آنها داديم‏و مانند آن را بر سرشان در آورديم و اكنون ، برابريم .
من از خِندِف ^۱ نيستم ، اگرانتقام آنچه را خاندان احمد كرده‏اند ، از آنها نگيرم .^۲

نكته‏

گزارش‏هايى كه آمد ، حاكى از نهايتِ قساوت و بى‏رحمى يزيد نسبت به اسيران اهل بيت و سرهاى مقدّس شهداست . بنا بر اين ، درستى برخى از گزارش‏ها كه بر رقّت و

چون به همان حال ، پيشِ روى يزيد ايستادند ، على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام فرمود : «تو را - اى يزيد - به خدا سوگند مى‏دهم ، گمان مى‏برى اگر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ما را بر اين حال مى‏ديد ، چه مى‏كرد؟» .
پس يزيد فرمان داد كه بندها را بگشايند .^۱

۶۴۳.الأمالى ، صدوق - به نقل از دربان عبيد اللَّه بن زياد - : زنان حسين عليه السلام را بر يزيد بن معاويه ، وارد كردند و زنان خاندان يزيد و دختران معاويه و خانواده‏اش صيحه زدند و فرياد كشيدند و نوحه سر دادند .
سرِ امام حسين عليه السلام پيشِ روى يزيد ، نهاده شد . سَكينه گفت : به خدا سوگند ، سنگ‏دل‏تر از يزيد و كافر و مشركى بدتر و جفاكارتر از او نديده‏ام .
يزيد ، در حالى كه به سر مى‏نگريست ، شروع به خواندن كرد :


كاش پدرانم در بدر ، اكنون بودندو بى‏تابى خزرج را از زخم سلاح مى‏ديدند !
سپس فرمان داد سرِ حسين عليه السلام را بر درِ مسجد دمشق ، نصب كنند .^۲

۶۴۴.الاحتجاج - به نقل از پيرمردى راستگو از بزرگان بنى هاشم و نيز از كسان ديگرى - : هنگامى كه زين العابدين عليه السلام و اهل حرمش بر يزيد ، وارد شدند و سرِ امام حسين عليه السلام را