نگاههايشان به ما ، در اين حال ، خوار شدهايم .
شمر ، از سرِ سركشى و ناسپاسى ، در پاسخ درخواست او فرمان داد كه سرها را بر سر نيزه و در وسط كاروان ، حركت دهند و به همان حال ، آنها را از ميان تماشاگران عبور دادند تا آنها را به دروازه دمشق رساند و بر راهپلّه مسجد جامع ، آن جا كه اسيران را نگاه مىدارند ، ايستادند .۱
۶۳۴.الفتوح : حرم پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را آوردند تا از دروازهاى به نام «توما» وارد دمشق كردند و سپس آنها را آوردند تا بر راهپلّه درِ مسجد ، آن جا كه اسيران را نگاه مىدارند ، ايستادند .۲
۷ / ۴
گفتگوى امام زين العابدين عليه السلام و پيرمرد شامى
۶۳۵.الأمالى ، صدوق - به نقل از دربان عبيد اللَّه بن زياد ، در يادكردِ آوردن اسيران - : آنان را بر راهپلّه مسجد ، آن جا كه اسيران را نگاه مىدارند ، نگاه داشتند و على بن الحسين (زين العابدين عليه السلام) هم كه در آن روزگار ، جوانى تازهسال بود ، ميان آنان بود . پيرمردى از شاميان ، نزد آنان آمد و به آنان گفت : ستايش ، خدايى را كه شما را كشت و هلاكتان كرد و شاخ فتنه را بُريد .
1.سارَ القَومُ بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام ونِسائِهِ وَالأَسرى مِن رِجالِهِ ، فَلَمّا قَرُبوا مِن دِمَشقَ دَنَت اُمُّ كُلثومٍ مِنَ الشِّمرِ - وكانَ مِن جُملَتِهِم - فَقالَت : لي إلَيكَ حاجَةٌ . فَقالَ : وما حاجَتُكِ ؟
قالَت : إذا دَخَلتَ بِنَا البَلَدَ فَاحمِلنا في دَربٍ قَليلِ النَّظّارَةِ ، وتَقَدَّم إلَيهِم أن يُخرِجوا هذِهِ الرُّؤوسَ مِن بَينِ المَحامِلِ ويُنَحّونا عَنها ، فَقَد خُزينا مِن كَثرَةِ النَّظَرِ إلَينا ونَحنُ في هذِهِ الحالِ .
فَأَمَرَ في جَوابِ سُؤالِها أن تُجعَلَ الرُّؤوسُ عَلَى الرِّماحِ في أوساطِ المَحامِلِ - بَغياً مِنهُ وكُفراً - وسَلَكَ بِهِم بَينَ النَّظّارَةِ عَلى تِلكَ الصِّفَةِ ، حَتّى أتى بِهِم إلى بابِ دِمَشقَ ، فَوَقَفوا عَلى دَرَجِ بابِ المَسجِدِ الجامِعِ حَيثُ يُقامُ السَّبيُ ۶۳۶ (الملهوف : ص ۲۱۰ ، مثير الأحزان : ص ۹۷) .
2.واُتِيَ بِحَرَمِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله حَتّى اُدخِلوا مَدينَةَ دِمَشقَ مِن بابٍ يُقالُ لَهُ : بابُ توماءَ ، ثُمَّ اُتِيَ بِهِم حَتّى وَقَفوا عَلى دَرَجِ بابِ المَسجدِ حَيثُ يُقامُ السَّبيُ ۶۳۷ (الفتوح : ج ۵ ص ۱۲۹ ، مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۲ ص ۶۱) .