715
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

۵۶۴.البداية و النهاية : هيچ شهيدى كشته نشد ، جز آن كه سرش را جدا كردند و آن را نزد ابن زياد آوردند . او هم آنها را براى يزيد بن معاويه در شام فرستاد .۱

۴ / ۸

سر امام عليه السلام در مجلس يزيد

۵۶۵.الملهوف - از امام زين العابدين عليه السلام - : هنگامى كه سر حسين عليه السلام را براى يزيد - كه خدا لعنتش كند - آوردند ، مجلس‏هاى شراب مى‏آراست و سر حسين عليه السلام را مى‏آورد و جلوى خود مى‏نهاد و با حضور آن ، شراب مى‏نوشيد .۲

۵۶۶.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) - به نقل از يزيد بن ابى زياد - : هنگامى كه سر حسين بن على عليه السلام را براى يزيد آوردند ، با سرِ چوب‏دستى‏اش به دندان حسين عليه السلام مى‏زد و مى‏گفت : گمان نمى‏كردم كه ابا عبد اللَّه به اين سن رسيده باشد !
موى [سپيدِ] سر ايشان ، از محاسنش كاملاً متمايز بود ؛ زيرا محاسن خود را سياه‏رنگ كرده بود .۳

۵۶۷.عيون أخبار الرضا عليه السلام - به نقل از عبد السلام بن صالح هِرَوى - : شنيدم امام رضا عليه السلام مى‏فرمايد : «نخستين كسى كه در روزگار اسلام ، برايش آبْ‏جو گرفتند ، يزيد بن

1.ما قُتِلَ قَتيلٌ إلَّا احتَزّوا رَأسَهُ وحَمَلوهُ إلَى ابنِ زِيادٍ ، ثُمَّ بَعَثَ بِهَا ابنُ زِيادٍ إلى‏ يَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ إلَى الشّامِ ۵۶۷ (البداية والنهاية : ج ۸ ص ۱۹۰) .

2.لَمّا أتَوا بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام إلى‏ يَزيدَ لَعَنَهُ اللَّهُ ، كانَ يَتَّخِذُ مَجالِسَ الشُّربِ ، ويَأتي بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام ويَضَعُهُ بَينَ يَدَيهِ ويَشرَبُ عَلَيهِ ۵۶۸ (الملهوف : ص ۲۲۰ ؛ مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۲ ص ۷۲) .

3.لَمّا اُتِيَ يَزيدُ بنُ مُعاوِيَةَ بِرَأسِ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام ، جَعَلَ يَنكُتُ بِمِخصَرَةٍ مَعَهُ سِنَّهُ ، ويَقولُ : ما كُنتُ أظُنُّ أبا عَبدِ اللَّهِ يَبلُغُ هذَا السِّنَّ . قالَ : وإذا لِحيَتُهُ ورَأسُهُ قَد فَصَلَ مِنَ الخِضابِ الأَسوَدِ ۵۶۹ (الطبقات الكبرى / الطبقة الخامسة من الصحابة : ج ۱ ص ۴۸۸، سير أعلام النبلاء: ج ۳ ص ۳۲۰) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
714

۵۶۰.الإرشاد : عبيد اللَّه بن زياد ، صبح كه برخاست ، سر حسين عليه السلام را روانه كرد تا ميان همه كوچه‏ها و قبيله‏هاى كوفه بچرخانند .۱

۴ / ۷

فرستادن سرهاى شهدا به سوى يزيد

۵۶۱.تاريخ الطبرى - به نقل از ابو مخنف - : ابن زياد ، زَحر بن قيس را فرا خواند و سر حسين عليه السلام و سر يارانش را با او به سوى يزيد بن معاويه فرستاد .۲

۵۶۲.الفتوح : ابن زياد ، زَجْر بن قيس جُعْفى را فرا خواند و سر حسين بن على عليه السلام و سر برادرانش و سر على اكبر و سرهاى خاندان حسين و پيروانش - كه خدا از همگى آنها خشنود باد - را به او سپرد . زين العابدين عليه السلام را نيز فرا خواند و او و خواهران و عمّه‏هايش و همه زنان را همراه او به سوى يزيد بن معاويه فرستاد .۳

۵۶۳.الإرشاد : هنگامى كه دشمنان از چرخاندن سر حسين عليه السلام در كوفه فراغت يافتند ، آن را به درِ كاخ باز گرداندند و ابن زياد ، آن را به زَحر بن قيس سپرد و سرهاى ياران امام حسين عليه السلام را نيز به او سپرد و او را به سوى يزيد - كه لعنت‏هاى خدا و لعنت كنندگان در آسمان‏ها و زمين‏ها بر او و پدرش باد - فرستاد . ابو بُردة بن عوف اَزدى و طارق بن ابى ظبيان را نيز با گروهى از كوفيان ، همراه او روانه كرد ، تا آن كه با آن سرها در دمشق بر يزيد وارد شدند .۴

1.لَمّا أصبَحَ عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ بَعَثَ بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام ، فَديرَ بِهِ في سِكَكِ الكوفَةِ كُلِّها وقَبائِلِها ۵۶۳ (الإرشاد : ج ۲ ص ۱۱۷ ، كشف الغمّة: ج ۲ ص ۲۷۹) .

2.دَعَا [ابنُ زِيادٍ ]زَحرَ بنَ قَيسٍ ، فَسَرَّحَ مَعَهُ بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام ورُؤوسِ أصحابِهِ إلى‏ يَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ ۵۶۴ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۵۹ ، أنساب الأشراف : ج ۳ ص ۴۱۵) .

3.دَعَا ابنُ زِيادٍ زَجرَ بنَ قَيسٍ الجُعفِيَّ ، فَسَلَّمَ إلَيهِ رَأسَ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام ورُؤوسَ إخوَتِهِ ، ورَأسَ عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليه السلام ورُؤوسَ أهلِ بَيتِهِ وشيعَتِهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنهُم أجمَعينَ . ودَعا عَلِيَّ بنَ الحُسَينِ عليه السلام أيضاً ، فَحَمَلَهُ وحَمَلَ أخَواتِهِ وعَمّاتِهِ وجَميعَ نِسائِهِم إلى‏ يَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ ۵۶۵ (الفتوح : ج ۵ ص ۱۲۶، مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى: ج ۲ ص ۵۵) .

4.لَمّا فَرَغَ القَومُ مِنَ التَّطوافِ بِهِ [أي بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام‏] بِالكوفَةِ ، رَدّوه إلى‏ بابِ القَصرِ ، فَدَفَعَهُ ابنُ زِيادٍ إلى‏ زَحرِ بنِ قَيسٍ ، ودَفَعَ إلَيهِ رُؤوسَ أصحابِهِ ، وسَرَّحَهُ إلى‏ يَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ عَلَيهِم لَعائِنُ اللَّهِ ولَعنَةُ اللّاعِنينَ فِي السَّماواتِ وَالأَرَضينَ ، وأنفَذَ مَعَهُ أبا بُردَةَ بنَ عَوفٍ الأَزدِيَّ ، وطارِقَ بنَ أبي ظَبيانَ في جَماعَةٍ مِن أهلِ الكوفَةِ ، حَتّى‏ وَرَدوا بِها عَلى‏ يَزيدَ بِدِمَشقَ ۵۶۶ (الإرشاد : ج ۲ ص ۱۱۸ ، إعلام الورى‏ : ج ۱ ص ۴۷۳) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 41900
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به