كردند و شاميان ، پيروزى را به يزيد، تبريك گفتند .^۱

۴۹۶.تذكرة الخواصّ : يزيد ، ابن زياد را خواست و اموال فراوان و تحفه‏هاى بزرگى به او بخشيد و او را به خود نزديك كرد و جايگاهش را بالا برد . او را نزد همسران خويش برد و نديم خود ، قرار داد . شبى مست كرد و به آوازه‏خوان گفت : بخوان ! و خود به بداهه چنين سرود :


به من شرابى بنوشان كه دلم را سيراب كند .سپس پيمانه را كج كن و مانند آن را به ابن زياد بنوشان ؛
همان كسى كه امانتدار و رازدار من‏و استوار كننده جنگ و غنيمت من‏
و قاتل آن شورشگر ، يعنى حسين‏و هلاك كننده دشمنان و حسودان است .^۲

۴۹۷.مروج الذهب : پس از شهادت حسين عليه السلام ، روزى يزيد در مجلس شرابش نشسته بود و در حالى كه ابن زياد نيز در سمت راستش بود ، رو به ساقى‏اش كرد و گفت :


شرابى به من بنوشان كه تا مغز و استخوانم را سيراب كند .آن گاه كج كن و مانندش را به ابن زياد بنوشان ؛
همان كسى كه امانتدار و رازدار من‏و استوار كننده جنگ و غنيمت من است .

۱ / ۴

آتش زدن خيمه‏ها

۴۹۳.الملهوف : دخترى از سوى خيمه‏هاى حسين عليه السلام آمد و مردى به او گفت : اى بنده خدا ! سَرورت كشته شد .
دخترك گفت : صيحه‏زنان ، به سوى بانوانم دويدم و آنان نيز رو به رويم ايستادند و فرياد كشيدند ... .
راوى مى‏گويد : آن گاه ، زنان را از خيمه‏ها بيرون راندند و خيمه‏ها را آتش زدند . زنان ، سر و پا برهنه و غارتْ شده و گريان ، بيرون دويدند و همچون اسيرانِ در بند ، راه سپردند .^۱

۴۹۴.مثير الأحزان : دخترانِ سَرور پيامبران و نور چشم زهرا ، سرْبرهنه، نوحه‏خوان و ناله‏زنان ، بيرون آمدند . آنان بر جوانان و پيرانِ از دست رفته ، گريه و زارى مى‏كردند و از خيمه‏هاى در حالِ سوختن ، مى‏گريختند .^۲

۱ / ۵

شادى يزيد و اُمويان‏

۴۹۵.تاريخ الطبرى - به نقل از عمّار دهنى ، از امام باقر عليه السلام ، در باره روانه كردن اهل بيت به سوى شام به دستور عبيد اللَّه بن زياد - : هنگامى كه اهل بيت نزد يزيد رفتند ، يزيد - كه لعنت خدا بر او باد - شاميان را در مجلس خود ، گرد آورد . آن گاه ، اهل بيت را وارد