يك . پيشفرضها
بىترديد ، حادثه عاشورا و حركت امام حسين عليه السلام را نمىتوان خارج از معتقدات و باورهاى مسلّم شيعه - كه برگرفته از قرآن و سنّت و تاريخ است - ، و نيز مسلّمات عقلى و عُقلايى ، تحليل كرد. اين باورهاى مذهبى و مسلّمات عقلى و عقلايى، پيشفرضهاى ما را در اين مسئله ، تشكيل مىدهند كه فهرستوار به مهمترين آنها ، اشاره مىگردد:
۱. اهداف كلّى امامت و خلافت الهى
شيعيان ، در بحث اثبات امامت ، علاوه بر احاديث مسلّم نقل شده از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ، براى ضرورت امامت ، به امورى استناد مىكنند كه آنها را شئون امامت مىدانند ؛ امورى همچون:
۱. تبيين و تشريح قرآن و سنّت پيامبر خدا؛
۲. تلاش براى حفظ و نگهدارى دين از نابودى و انحراف؛
۳. تلاش براى تحقّق دين؛
۴. الگو بودن.
روشن است كه اين اهداف كلّى ، بر سراسر زندگى امامان عليهم السلام ، سايه افكنده است و تمام اقوال و افعال و حتّى حيات و ممات آن بزرگواران ، در مسير تحقّق اين اهداف بوده است .
۲. علم ائمّه عليهم السلام به غيب
يكى از باورهاى قطعى و ضرورى نزد شيعيان ، آگاهى امامان عليهم السلام از غيب است. گرچه در اندازه و چگونگى آن ، اختلاف نظرهاى اندكى وجود دارد ، ولى در اصل آن ، هيچ ترديدى نيست. البتّه شيعيان ، اين آگاهى از غيب را به اذن خدا و در طول علم الهى و در رتبه انسان ، جاى مىدهند. مستند اين باور ، روايتهاى فراوانى است كه در