نخواهيد داشت ؛ بلكه چون مرا كُشتيد ، كشتن هر كس ديگرى بر شما گران نخواهد بود و - به خدا سوگند - ، اميد مى‏برم كه خدا ، مرا با خوارى شما ، گرامى بدارد و انتقام مرا از شما به گونه‏اى كه نمى‏دانيد ، بگيرد» .
حُصَين بن نُمَير سَكونى ، بر حسين عليه السلام بانگ زد : اى پسر فاطمه ! خدا، چگونه انتقام تو را از ما مى‏گيرد ؟
حسين عليه السلام فرمود : «ميانتان ، ترس و درگيرى مى‏اندازد و خونتان را [ به دست خودتان ]مى‏ريزد و آن گاه ، عذاب را بر شما سرازير مى‏كند» .^۱

۴۳۰.المناقب ، ابن شهرآشوب : سپس حسين عليه السلام ، به جناح راست [ دشمن ] حمله بُرد و فرمود :


«مرگ ، از ننگ ، بهتر است‏و ننگ ، از ورود به آتش» .
و به جناح چپ [ دشمن ] حمله بُرد و فرمود :


«من ، حسين بن على‏ام‏حامىِ خاندان پدرم !
سوگند خورده‏ام كه تسليم نشوم‏و بر دين پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بروم» .

۴۲۷.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : هنگامى كه ياران و خاندان حسين عليه السلام كشته شدند ، همه روز را مقاومت كرد ، و هيچ كس به سوى او نمى‏آمد ، مگر آن كه باز مى‏گشت ، تا آن كه پيادگان ، او را در ميان گرفتند و ما ، كسى را تا آن هنگام نديده بوديم كه در حلقه چنين گروهى بيفتد و اين همه استوار بماند .
مانند سواران دلاور ، با آنها مى‏جنگيد و هر گاه كه به آنها حمله مى‏بُرد ، از هم باز و شكافته مى‏شدند ، گويى كه شيرى به گلّه بُزها حمله بُرده باشد .^۱

۴۲۸.مطالب السَّؤول : آن گاه حسين عليه السلام ، دشمن را به نبرد تن به تن ، فرا خواند و همه آنانى را كه به جنگش مى‏آمدند ، حتّى بزرگان آنها را ، از ميان برداشت تا آن جا كه تعداد فراوانى از آنها را كُشت ... . او مانند شيرِ شَرزه بود و به كسى حمله نمى‏بُرد ، جز آن كه با ضربه شمشيرش ، او را به خاك مى‏افكند .^۲

۴۲۹.الفتوح : آن گاه ، حسين عليه السلام [دشمن را] به نبرد تن به تن ، فرا خواند و همه قهرمانانى را كه به جنگ او مى‏آمدند ، مى‏كُشت تا آن كه تعداد فراوانى را از آنها كُشت .
شمر بن ذى الجوشن - كه خدا لعنتش كند - ، پيشاپيش دسته بزرگى ، جلو آمد . حسين عليه السلام با همه آنها جنگيد و آنها نيز با او جنگيدند ... آن گاه حسين عليه السلام ، مانند شير شرزه به آنها حمله بُرد و در پىِ كسى نمى‏رفت ، جز آن كه او را با ضربه شمشيرش به زمين مى‏انداخت . تيرها از هر سو به طرف او مى‏آمدند و به گلو و سينه او مى‏خوردند ، و او مى‏فرمود : «اى امّت بدكار ! پس از محمّد ، چه بد كرديد در حقّ امّت و خاندانش . هان ! شما پس از من ، ديگر از كشتن هيچ بنده‏اى از بندگان خدا ، هراس