الأَقرانِ ، النّاصِحِ لِلرَّحمنِ ، التّالي لِلمَثاني وَالقُرآنِ ، لَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ عَبدَ اللَّهِ بنَ قُطبَةَ النَّبهانِيَّ ۱ .
سلام بر عَون ، پسر عبد اللَّه ، پسر جعفرِ پرواز كننده در بهشت ؛ آن همپيمان ايمان ، و همنشين بزرگان ، و مُخلص براى [ خداى ] مهربان ، و پيرو آيهها و قرآن ! خدا ، قاتل او ، عبد اللَّه بن قُطبه نَبهانى را لعنت كند !
۴۰۷.تاريخ الطبرى - به نقل از هشام - : عَون بن عبد اللَّه بن جعفر بن ابى طالب ، كه مادرش جُمانه ، دختر مُسيَّب بن نَجَبة بن ربيعة بن رياح از قبيله بنى فَزاره بود . وى به دست عبد اللَّه بن قُطْبه طايى نَبهانى ، كشته شد .۲
۴۰۸.تاريخ الطبرى - به نقل از ابو كَنود عبد الرحمان بن عُبَيد - : هنگامى كه عبد اللَّه بن جعفر بن ابى طالب ، از كشته شدن دو پسرش همراه حسين عليه السلام خبر يافت و مردم براى تسليت به حضورش مىآمدند ، يكى از وابستگانش - كه فكر نمىكنم كسى جز ابو لَسْلاس باشد - ، گفت : مصيبتى كه ديدهايم ، از جانب حسين به ما رسيده است !
عبد اللَّه بن جعفر ، او را با كفشش زد و سپس گفت : اى پسر زنِ بدبو ! آيا به حسين ، چنين مىگويى ؟ به خدا سوگند ، اگر در كنارش حاضر مىبودم ، دوست مىداشتم كه از او جدا نشوم تا همراهش كشته شوم !
به خدا سوگند ، آنچه دلم را به از فدا شدن دو پسرم راضى و مصيبت آن دو را بر من ، سبُك مىكند ، اين است كه در راه از خود گذشتگى براى برادر و پسرعمويم [ حسين عليه السلام ] و پايدارى در كنار او ، كشته شدهاند !
سپس به همنشينانش رو كرد و گفت : خدا را بر شهادت حسين عليه السلام مىستايم كه اگر
