ميان فرات و سراپرده خيمه‏ها ، در حال بُردن آب ، او را كُشتند . قبرش نيز همان جاست . خدايش رحمت كند !
همچنين ، دست‏ها و پاهايش را از سرِ كينه‏ورزى با او و به سبب گرفتارى‏[ هايى كه برايشان به وجود آورده بود ] و كُشتارى كه از آنها كرده بود ، قطع كردند . از اين رو بود كه او «سقّا» ناميده شد .^۱

۳۹۸.عمدة الطالب : در يادكردِ فرزندان عبّاس بن امير مؤمنان ، على بن ابى طالب عليه السلام كه كنيه‏اش ، ابو الفضل و لقبش سقّا بود ؛ زيرا در واقعه عاشورا ، براى برادرش آب آورد و قبل از آن كه آن را به او برسانَد ، كشته شد و قبرش نيز نزديك شريعه (راهْ‏آب) فرات ، يعنى همان شهادتگاه اوست .
در آن روز ، پرچمدار حسين عليه السلام ، برادرش [ عبّاس عليه السلام ] بود .
شيخ ابو نصر بخارى ، از مُفَضّل بن عمر ، از جعفر بن محمّد صادق عليه السلام ، روايت كرده است كه فرمود : «عمويمان عبّاس بن على عليه السلام ، تيزبين بود و ايمانى استوار داشت . همراه ابا عبد اللَّه عليه السلام جنگيد و آزمونى نيكو داد و به شهادت رسيد» .
خون عبّاس عليه السلام ، به گردن بنى حَنيفه است . او به هنگام شهادت ، ۳۴ سال داشت .
مادر او و برادرانش : عثمان ، جعفر و عبد اللَّه ، اُمّ البنين فاطمه ، دختر حِزام بن خالد بن ربيعة بن وحيد بن كعب بن عامر بن كِلاب بن ربيعة بن عامر بن صَعصَعة بن معاوية

۳۹۷.شرح الأخبار : كسى كه عهده‏دار كشتن عبّاس بن على عليه السلام در آن روز (عاشورا) شد ، يزيد بن زياد حَنَفى بود ، و لباس و تجهيزات [ رزم ] عبّاس عليه السلام را حَكيم بن طُفَيل طايى برداشت. نيز گفته شده است كه او همدست يزيد [بن زياد] در كُشتن عبّاس عليه السلام بود .
پس از آن كه برادران عبّاس عليه السلام : عبد اللَّه ، عثمان و جعفر - كه همراه او قصد [ آوردن ]آب را داشتند - كشته شدند ، عبّاس عليه السلام به تنهايى و با مَشك آب ، باز مى‏گشت و به ياران عبيد اللَّه - كه ميان او و آب ، فاصله انداخته بودند - ، حمله مى‏بُرد و آنان را مى‏زد و مى‏كُشت تا از [ شريعه ] آب ، كنار روند . آن گاه ، به فرات ، وارد مى‏شد و مَشك را پُر مى‏كرد و مى‏بُرد و به حسين عليه السلام و يارانش مى‏رساند و آنان را سيراب مى‏كرد ، تا آن كه دشمنان ، بر او غلبه كردند و زخم تيرها ، او را ناتوان كرد و