۳۹۵.المناقب و المثالب ، ابو حنيفه نعمان مغربى : عبّاس بن على عليه السلام ، پس از آن كه حسين عليه السلام را از آب ، باز داشتند ، به دشمن حمله مى‏بُرد و آنها را مى‏شكافت و خود را به آب فرات مى‏رساند و حسين عليه السلام و يارانش را سيراب مى‏كرد . وى در آن روزها ، «سَقّا (آب‏آور) » ناميده شد و ميان فرات و قتلگاه حسين عليه السلام كشته شد . قبر او نيز همان جاست . در آن روز ، [ دشمنان ]دست و پاهاى او را هم قطع كردند .^۱

۳۹۶.المناقب ، ابن شهرآشوب : عبّاس، سقا ، ماه بنى هاشم و پرچمدار حسين عليه السلام بود . او از ديگر برادرانش بزرگ‏تر بود و در طلب آب مى‏رفت كه بر او حمله بُردند . او هم به آنها حمله بُرد و چنين مى‏خواند :


از مرگْ نمى‏هراسم ؛ زيرا مرگ ، ترقّى و صعودى است‏كه مرا در پشت شمشيرها ، پنهان مى‏كند .
جانم ، سپر جان پاكيزه مصطفى باد!من ، عبّاسم كه سقّا گشته‏ام‏
و به روز برخورد ، هراسى از شرّ ندارم .
پس آنان را متفرّق كرد . زيد بن وَرقاى جُهَنى ، در پشت درخت خرمايى به كمين او نشست و حَكيم بن طُفَيل سِنبِسى نيز او را يارى داد و بر دست راست عبّاس عليه السلام ضربه‏اى زد [ و آن را قطع كرد ] . عبّاس عليه السلام ، شمشير را به دست چپ گرفت و به آنها حمله بُرد و چنين رَجَز مى‏خواند :


به خدا سوگند ، اگر دست راستم را قطع كنيدمن ، هميشه از دينم حمايت مى‏كنم‏
و نيز از امام راستگو و استوارباورى‏كه نواده پيامبرِ پاك و امين است .
آن گاه ، جنگيد تا ناتوان شد . حَكيم بن طُفَيل طايى ، از پشت درخت خرما به او كمين زد و بر دست چپش ضربه‏اى زد [ و آن را قطع كرد ] . عبّاس عليه السلام نيز خواند :


اى جان ! از كافران مترسو به رحمت خداى جبران كننده ، بشارتت باد !
همراه با پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ، سَرور برگزيده !با سركشى‏شان ، دست چپم را قطع كردند
پروردگارا ! آنان را به داغىِ آتش برسان !
پس آن ملعون ، با عمود آهنين [ به او زد و ] عبّاس عليه السلام را به شهادت رساند .
هنگامى كه حسين عليه السلام ، او را بر [ كناره ] رود فرات ، افتاده ديد ، گريست و چنين خواند :


«اى بدترينِ مردمان ! با كارتان ، تجاوز كرديدو با گفته محمّد پيامبر ، مخالفت كرديد .
آيا بهترينِ پيامبران ، سفارش ما را به شما نكرد ؟آيا ما از نسل پيامبرِ تأييد شده نيستيم ؟
آيا زهرا عليها السلام ، مادر ماست يا شما ؟آيا احمد ، بهترينِ مردمان نيست ؟
نفرين شُديد و به خاطر جنايتتان ، رسوا گشتيدبه زودى ، داغىِ آتشى برافروخته را خواهيد ديد» .^۲