575
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

فصل پنجم : شهادت فرزندان امير مؤمنان‏

۵ / ۱

ابو بكر بن على‏

ابو بكر ، كنيه يكى ديگر از فرزندان امام على عليه السلام از همسرى به نام ليلاست كه بر اساس گزارش شمارى از منابع ، در كربلا به شهادت رسيد .
شيخ مفيد ، نام وى را محمّدِ اصغر مى‏داند كه همراه برادرش عبيد اللَّه ، در واقعه كربلا شهيد شد؛۱ ليكن برخى منابع ، محمّد اصغر و ابو بكر را دو نام براى دو تن از فرزندان امير مؤمنان عليه السلام مى‏دانند .
گفتنى است كه در مقتل الحسينِ عليه السلام خوارزمى و المَجدىّ ، نام ابو بكر ، «عبد اللَّه» ذكر شده [و «ابو بكر»، كُنيه او فرض شده‏] است .
نام او در «زيارت ناحيه مقدّسه» نيامده ؛ ولى در «زيارت رجبيّه» ، چنين آمده است :
السَّلامُ عَلى‏ أبي بَكرِ ابنِ أميرِ المُؤمِنينَ ۲ .
سلام بر ابو بكر ، پسر امير مؤمنان !

۳۸۰.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : سپس برادران حسين عليه السلام ، پيش آمدند و تصميم داشتند

1.ر . ك : ص ۵۷۶ ح ۳۸۱ .

2.الإقبال : ج ۳ ص ۳۴۱ ، مصباح الزائر : ص ۲۹۱ .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
574

گفته شده : در همين حال ، تيرى آمد و بر گودىِ گلوى كودك نشست و او را كُشت . حسين عليه السلام ، از اسبش فرود آمد و با قبضه شمشيرش ، گودالى كَنْد و كودك را با خون آغشته‏اش ، در آن ، دفن كرد .۱

۳۷۹.تاريخ اليعقوبى : ياران حسين عليه السلام ، يك به يك ، گامْ پيش نهادند [و رزميدند و شهيد شدند ]تا اين كه حسين عليه السلام تنها ماند و هيچ يك از [ مردان ]خانواده و فرزندان و نزديكانش با او نماند . او بر بالاى اسبش بود . كودكى را كه همان ساعت متولّد شده بود ، برايش آوردند . حسين عليه السلام ، در گوشش اذان گفت و كامِ او را بر مى‏داشت كه تيرى آمد و در گلوى كودك نشست و ذبحش كرد . حسين عليه السلام ، تير را از گلوى او بيرون كشيد و خونش را به بدن او ماليد و گفت : «به خدا سوگند ، تو نزد خدا ، از شتر صالح ، گرامى‏ترى و محمّد صلى اللَّه عليه و آله نيز نزد خدا از صالح، گرامى‏تر است» .
سپس آمد و او را كنار فرزندان و برادرزادگانش نهاد .۲

ر . ك : ص ۸۹۵ (حرملة بن كاهل) و دانش‏نامه امام حسين عليه السلام: ج ۷ ص ۷ (بخش هشتم / فصل چهارم / شهادت فرزندان امام حسين عليه السلام)

1.قيلَ: إنَّهُ لَمّا قُتِلَ أصحابُ الحُسَينِ عليه السلام وأقارِبُهُ ، وبَقِيَ وَحيداً فَريداً لَيسَ مَعَهُ إلَّا ابنُهُ عَلِيٌّ زَينُ العابِدينَ عليه السلام، وَابنٌ آخَرُ فِي الرِّضاعِ اسمُهُ عَبدُ اللَّهِ، فَتَقَدَّمَ الحُسَينُ عليه السلام إلى‏ بابِ الخَيمَةِ فَقالَ: ناوِلوني ذلِكَ الطِّفلَ حَتّى‏ اُوَدِّعَهُ! فَناوَلوهُ الصَّبِيَّ، فَجَعَلَ يُقَبِّلُهُ وهُوَ يَقولُ: يا بُنَيَّ، وَيلٌ لِهؤُلاءِ القَومِ إذا كانَ خَصمَهُم مُحَمَّدٌ صلى اللَّه عليه و آله. قيلَ: فَإِذا بِسَهمٍ قَد أقبَلَ حَتّى‏ وَقَعَ في لَبَّةِ الصَّبِيِّ فَقَتَلَهُ، فَنَزَلَ الحُسَينُ عليه السلام عَن فَرسِهِ ، وحَفَرَ لِلصَّبِيِّ بِجَفنِ سَيفِهِ، ورَمَّلَهُ بِدَمِهِ ودَفَنَهُ ۳۸۱ (الاحتجاج: ج ۲ ص ۱۰۱ ح ۱۶۸، بحار الأنوار: ج ۴۵ ص ۴۹) .

2.تَقَدَّموا رَجُلاً رَجُلاً، حَتّى‏ بَقِيَ وَحدَهُ ما مَعَهُ أحَدٌ مِن أهلِهِ ، ولا وُلدِهِ ولا أقارِبِهِ، فَإِنَّهُ لَواقِفٌ عَلى‏ فَرَسِهِ، إذ اُتِيَ بِمَولودٍ قَد وُلِدَ لَهُ في تِلكَ السّاعَةِ، فَأَذَّنَ في اُذُنِهِ، وجَعَلَ يُحَنِّكُهُ إذ أتاهُ سَهمٌ فَوَقَعَ في حَلقِ الصَّبِيِّ فَذَبَحَهُ، فَنَزَعَ الحُسَينُ عليه السلام السَّهمَ مِن حَلقِهِ، وجَعَلَ يُلَطِّخُهُ بِدَمِهِ ويَقولُ: وَاللَّهِ لَأَنتَ أكرَمُ عَلَى اللَّهِ مِنَ النّاقَةِ، ولَمُحَمَّدٌ أكرَمُ عَلَى اللَّهِ مِن صالِحٍ! ثُمَّ أتى‏ فَوَضَعَهُ مَعَ وُلدِهِ وبَني أخيهِ ۳۸۲ (تاريخ اليعقوبى: ج ۲ ص ۲۴۵) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 41394
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به