اشاره‏اى به چگونگى به جا آوردنِ نماز خوف‏

در بيشتر نقل‏ها ، آمده است كه امام حسين عليه السلام ، نماز ظهر عاشورا را با جماعت ، به شكل نماز خوف خوانده‏اند .
گفتنى است كه نماز خوف ، مانند نماز مسافر ، چه به صورت فُرادا و چه به جماعت ، شكسته (قصر) است و در صورتى كه به جماعتْ خوانده شود ، بنا بر مشهور ، بدين گونه است كه : مجاهدان ، دو دسته مى‏شوند . دسته اوّل ، يك ركعت با امام مى‏خوانند و امام ، پس از اِتمام ركعت اوّل ، تأمّل مى‏كند تا مأمومان ، ركعت دوم را فُرادا بخوانند و خود را به سنگرها و نقاطى كه بايد بروند ، مى‏رسانند و آن گاه ، گروه دوم ، جاى آنها را مى‏گيرند و ركعت اوّل خود را با ركعت دوم امام ، به جا مى‏آورند.
نماز خوف ، به گونه‏هاى ديگرى نيز بيان شده و جزئيات بيشترى دارد كه در كتب تفسيرى و فقهى ، آمده است.

۳۴۱.الملهوف : هنگام نماز ظهر شد . حسين عليه السلام به زُهَير بن قَين و سعيد بن عبد اللَّه ، فرمان داد تا با حدود نيمى از يارانش ، جلوى ايشان بِايستند . سپس امام عليه السلام با آنان ، نماز خوف گزارد .
به سوى حسين عليه السلام ، تيرى پرتاب شد . سعيد بن عبد اللَّه حنفى، جلوى امام عليه السلام ايستاد و با جانش از او محافظت كرد ، بى آن كه به چپ و راست برود، تا آن كه بر اثرِ تيرهايى كه خورده بود ، به زمين افتاد، در حالى كه مى‏گفت: خدايا ! آنان را همچون عاد و ثمود ، لعنت كن . خدايا ! سلام مرا به پيامبرت برسان و از درد و رنج زخم‏هايم ، به او خبر ده كه هدفم از يارىِ فرزندان پيامبرت ، [ كسب ] ثواب تو بوده است .
سپس ، شهيد شد - كه خشنودى خدا بر او باد - و افزون بر جاى ضربه‏هاى شمشير و زخم نيزه‏ها، سيزده تير در [ بدن ]او يافتند .^۱

۳۴۲.الإرشاد : جنگ ، بالا گرفت و شديد شد و كشتگان و زخميان در ياران ابا عبد اللَّه الحسين عليه السلام ، فراوان شدند ، تا آن كه ظهر شد و حسين عليه السلام با يارانش، نماز خوف گزارد^۲ .^۳