315
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

ابن زياد گفت: در ذهنت ، چنين وعده‏اى به من داده بودى. دستور داد و او زندانى شد .۱

۱۹۲.تاريخ الطبرى - به نقل از عَون بن ابى جُحَيفه - : وقتى عبيد اللَّه بن زياد ، مسلم بن عقيل و هانى بن عروه را كشت، عبد الأعلى كلبى را - كه كثير بن شهاب ، او را در محلّه قبيله بنى فِتيان ، دستگير كرده بود - ، خواست و او را آوردند . به وى گفت: جريانت را بگو.
عبد الأعلى گفت: خدا، كارهاى تو را اصلاح نمايد! من بيرون رفتم كه ببينم مردم ، چه مى‏كنند كه كثير بن شهاب ، مرا دستگير كرد .
ابن زياد به وى گفت: سوگند ياد كن كه جز براى آنچه گفتى ، بيرون نرفتى .
او از سوگند خوردن ، امتناع كرد. عبيد اللَّه گفت : او را به قبرستان سَبيع ببريد و در آن جا گردنش را بزنيد .
او را بردند و گردنش را زدند.۲

۵ / ۴

شهادت عُمارة بن صَلخَب اَزْدى‏

1.إنَّ كَثيراً [كَثيرَ بنَ شِهابِ بنِ الحُصَينِ‏] ألفى‏ رَجُلاً مِن كَلبٍ ، يُقالُ لَهُ عَبدُ الأَعلَى بنُ يَزيدَ ، قَد لَبِسَ سِلاحَهُ يُريدُ ابنَ عَقيلٍ في بَني فِتيانَ ، فَأَخَذَهُ حَتّى‏ أدخَلَهُ عَلَى ابنِ زِيادٍ ، فَأَخبَرَهُ خَبَرَهُ ، فَقالَ لاِبنِ زِيادٍ : إنَّما أرَدتُكَ ؛ قالَ : وكُنتَ وَعَدتَني ذلِكَ مِن نَفسِكَ ؛ فَأَمَرَ بِهِ فَحُبِسَ ۱۹۲ (تاريخ الطبرى: ج ۵ ص ۳۶۹) .

2.إنَّ عُبَيدَ اللَّهِ بنَ زِيادٍ لَمّا قَتَلَ مُسلِمَ بنَ عَقيلٍ وهانِئَ بنَ عُروَةَ ، دَعا بِعَبدِ الأَعلَى الكَلِبيِّ الَّذي كانَ أخَذَهُ كَثيرُ بنُ شِهابٍ في بَني فِتيانَ ، فَأَتى‏ بِهِ ، فَقالَ لَهُ : أخبِرني بِأَمرِكَ . فَقالَ : أصلَحَكَ اللَّهُ ، خَرَجتُ لِأَنظُرَ ما يَصنَعُ النّاسُ ، فَأَخَذني كَثيرُ بنُ شِهابٍ ، فَقالَ لَهُ : فَعَلَيكَ وعَلَيكَ مِنَ الأَيمانِ المُغَلَّظَةِ إن كانَ أخرَجَكَ إلّا ما زَعَمتَ ، فَأَبى‏ أن يَحلِفَ ، فَقالَ عُبَيدُ اللَّهِ : اِنطَلِقوا بِهذا إلى‏ جَبّانَةِ السَّبيعِ ، فَاضرِبوا عُنُقَهُ بِها . قالَ : فَانطُلِقَ بِهِ فَضُرِبَت عُنُقُهُ ۱۹۳ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۷۹) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
314

زياد و پدرش را لعنت كرد و مردم را به يارى تو دعوت نمود و از آمدنت خبر داد. آن گاه ابن زياد ، دستور داد و از بالاى قصر ، [به پايين‏] پرتاب شد .
چشمان حسين عليه السلام اشك‏آلود شد و نتوانست جلوى اشك‏هايش را بگيرد و فرمود: ««برخى از آنان به شهادت رسيدند و برخى از آنها در انتظار [شهادت ]هستند و هرگز [عقيده خود را] تغيير نداده‏اند»۱ . بار خدايا! بهشت را منزلگاه ما و آنان ، گردان و ميان ما و آنان، در محلّ استقرار رحمتت و پاداش‏هاى ذخيره شده و مرغوب، جمع گردان» .۲

۵ / ۳

شهادت عبدُ الأعلَى بن يزيد

۱۹۱.تاريخ الطبرى - به نقل از ابو جَناب كلبى - : كثير بن شهاب بن حُصَين ، مردى را از قبيله كَلب به نام عبد الأعلَى بن يزيد ، ملاقات كرد كه لباس رزم پوشيده بود و در محلّه قبيله بنى فِتيان به سوى ابن عقيل مى‏رفت. او را دستگير كرد و نزد ابن زياد بُرد و جريان را به وى گفت .
عبد الأعلى به ابن زياد گفت: همانا قصد آمدن به نزد شما را داشتم .

1.سوره احزاب : آيه ۲۳ .

2.قالَ [الإِمامُ الحُسَينُ عليه السلام لِلرِّجالِ الأَربَعِ الَّذينَ أقبَلوا مِنَ الكوفَةِ] : أخبِروني ، فَهَل لَكُم بِرَسولي إلَيكُم ؟ قالوا : مَن هُوَ ؟ قالَ : قَيسُ بنُ مُسهِرٍ الصَّيداوِيُّ ، فَقالوا : نَعَم ، أخَذَهُ الحُصَينُ بنُ تَميمٍ ، فَبَعَثَ بِهِ إلَى ابنِ زِيادٍ ، فَأَمَرَهُ ابنُ زِيادٍ أن يَلعَنَكَ ويَلعَنَ أباكَ ، فَصَلّى‏ عَلَيكَ وعَلى‏ أبيكَ ولَعَنَ ابنَ زِيادٍ وأباهُ ، ودَعا إلى‏ نُصرَتِكَ ، وأخبَرَهُم بِقُدومِكَ ، فَأَمَرَ بِهِ ابنُ زِيادٍ فَاُلقِيَ مِن طَمارِ القَصرِ . فَتَرَقرَقَت عَينا حُسَينٍ عليه السلام ولَم يَملِك دَمعَهُ ، ثُمَّ قالَ : «فَمِنْهُم مَّن قَضَى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُواْ تَبْدِيلاً) ، اللَّهُمَّ اجعَل لَنا ولَهُمُ الجَنَّةَ نُزُلاً ، وَاجمَع بَينَنا وبَينَهُم في مُستَقَرٍّ مِن رَحمَتِكَ ، ورَغائِبَ مَذخورِ ثَوابِكَ ۱۹۱ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۰۵. نيز، ر.ك: الكامل فى التاريخ: ج ۲ ص ۵۵۴) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 40847
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به