آن گاه نامه را به مسلم بن عمرو باهِلى سپرد و دستور داد كه به سرعت ، آن را به عبيد اللَّه برساند . چون نامه به عبيد اللَّه رسيد و آن را خواند ، دستور داد وسايل سفر براى رفتن به كوفه فراهم شود و خود نيز آماده حركت شد .^۱

۴ / ۷

آمدن ابن زياد به كوفه‏^۲

۱۲۳.تاريخ الطبرى - به نقل از ابو عثمان نهدى - : عبيد اللَّه بن زياد از بصره بيرون رفت و برادرش عثمان بن زياد را جانشين خود كرد. او به طرف كوفه حركت كرد و مسلم بن عمرو باهلى، شريك بن اَعوَر حارثى و خدمتكاران و خانواده‏اش همراه او بودند ، تا اين‏كه وارد كوفه شد و بر سرش عمامه‏اى سياه گذاشته و صورت خود را پوشانده بود.
به مردم، خبر رسيده بود كه حسين عليه السلام به سمت آنان در حركت است . از اين رو، انتظارِ آمدن او را داشتند . وقتى عبيد اللَّه وارد شد ، گمان بردند كه حسين عليه السلام است . از اين رو از كنار هيچ كس نگذشت ، مگر اين كه بر او سلام دادند و مى‏گفتند: خوش

وقتى نامه به عبيد اللَّه رسيد ، دستور داد وسايل سفر را مهيّا كنند تا فردا حركت كند.^۱

۱۲۲.مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى : يزيد نوشت: «از بنده خدا يزيد ، امير مؤمنان ، به عبيد اللَّه بن زياد . درود بر تو ! امّا بعد، هر ستوده‏اى ، روزى نكوهيده مى‏شود و هر نكوهيده‏اى ، روزى ستوده. گذشته‏ها گذشته و تو رشد كرده‏اى و به منصب‏هايى ارتقا يافتى ، چنان كه شاعر قديمى گفت:


بالا رفتى تا از ابرها بالاتر شدى .اكنون جايى جز نشيمنگاه خورشيد ندارى .
از ميان همه زمان‏ها اين زمان، و از ميان همه شهرها شهر تو، به حسين ، دچار شده و از ميان همه كارگزاران ، تو به او دچار گشته‏اى و در اين آزمون ، يا آزاده خواهى بود و يا بنده‏اى كه مانند بردگان ، بندگى مى‏كند .
طرفدارانم از كوفيان ، به من خبر داده‏اند كه مسلم بن عقيل در كوفه نيرو جمع مى‏كند و مى‏خواهد ميان مسلمانان ، اختلاف بيفكند و جمع بسيارى از شيعيان ابو تراب (على) ، دور او گرد آمده‏اند . هر وقت نامه‏ام به دستت رسيد و آن را خواندى ، حركت كن تا به كوفه وارد شوى و خاطرم را از آن ناحيه جمع كنى؛ چرا كه آن جا را به تو سپرده و ضميمه حكمرانى‏ات كرده‏ام .^۲ آن گاه مانند مردى خشمگين كه به دنبال كسى مى‏گردد كه او را به خشم آورده است ، در جستجوى مسلم بن عقيل باش و وقتى بر او دست يافتى ، از او بيعت بگير و اگر بيعت نكرد ، او را بكُش و بدان كه در اجراى آنچه به تو فرمان دادم ، هيچ عذرى پذيرفته نيست . شتاب، شتاب ! سرعت، سرعت ! والسلام!».