[على عليه السلام ]با گروهى از يارانش از كربلا گذشت . به آن جا كه رسيد، اشكْ چشمانش را پر كرد و سپس فرمود: «اين جا خوابگاه شتران آنها و اين جا جايگاه اسباب سفرشان است و اين جا خونشان ريخته مىشود. خوشا به حال تو - اى خاك - كه خونهاى عاشقان ، بر روى تو ريخته مىشود!» .۱
ب - اين جا كربلاست
۴۶.الإرشاد - به نقل از جويريّة بن مسهر عبدى - : هنگامى كه با امير مؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام به طرف صفّين مىرفتيم ، به منطقه كربلا رسيديم . امام عليه السلام در كناره لشكر ايستاد و سپس به چپ و راست نگريست و گريست و سپس فرمود: «به خدا سوگند، اين جا خوابگاه مركبها و جاى كشته شدن آنهاست» .
به او گفته شد: اى امير مؤمنان! اين جا كجاست؟
فرمود: «اين جا كربلاست . گروهى در آن ، كشته مىشوند كه بدون حساب به بهشت وارد مىشوند» و سپس حركت كرد .۲
ج - كربلا ، جاى كَرب و بلا
۴۷.وقعة صفّين - به نقل از حسن بن كثير ، از پدرش - : على عليه السلام به كربلا آمد و در آن جا ايستاد . به او گفته شد: اى امير مؤمنان! اين جا ، كربلاست .
فرمود: «آميخته با كَرب (رنج) و بلا» . آن گاه با دستش به مكانى اشاره كرد و فرمود :
1.مَرَّ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام بِكَربَلاءَ في اُناسٍ مِن أصحابِهِ ، فَلَمّا مَرَّ بِهَا اغرَورَقَت عَيناهُ بِالبُكاءِ ، ثُمَّ قالَ : هذا مُناخُ رِكابِهِم ، وهذا مُلقى رِحالِهِم ، وهُنا تُهرَقُ دِماؤُهُم ، طوبى لَكِ مِن تُربَةٍ ، عَلَيكِ تُهرَقُ دِماءُ الأَحِبَّةِ ! ۴۵ (كامل الزيارات : ص ۴۵۳ ح ۶۸۵ ، خصائص الأئمّة عليهم السلام : ص ۴۷) .
2.لَمّا تَوَجَّهنا مَعَ أميرِ المُؤمِنينَ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام إلى صِفّينَ ، فَبَلَغنا طُفوفَ كَربَلاءَ ، وَقَفَ عليه السلام ناحِيَةً مِنَ العَسكَرِ ، ثُمَّ نَظَرَ يَميناً وشِمالاً وَاستَعبَرَ ، ثُمَّ قالَ : هذا - وَاللَّهِ - مُناخُ رِكابِهِم ، ومَوضِعُ مَنِيَّتِهِم .
فَقيلَ لَهُ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، ما هذَا المَوضِعُ ؟
قالَ : هذا كَربَلاءُ ، يُقتَلُ فيهِ قَومٌ يَدخُلونَ الجَنَّةَ بِغَيرِ حِسابٍ . ثُمَّ سارَ ۴۶ (الإرشاد : ج ۱ ص ۳۳۲، كشف اليقين: ص ۱۰۰ ح ۹۲) .
