157
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

۲ / ۲

پيشگويى درباره شهادتش ، در يك سالگى او

۷.الملهوف: هنگامى كه امام حسين عليه السلام يك سالش تمام شد، دوازده فرشته بر پيامبر خدا فرود آمدند . . . كه صورتشان [برافروخته و] قرمز و چشمانشان گريان بود و بال‏هاى خود را گسترده بودند و مى‏گفتند: اى محمّد! به زودى بر سر حسين، فرزند فاطمه، آن خواهد آمد كه قابيل بر سر هابيل آورد و پاداش هابيل را به او خواهند داد و مانند گناه و مجازات قابيل بر سر قاتل او خواهد آمد.
و در آسمان‏ها، فرشته مقرّبى نمى‏مانَد ، جز آن كه همگى بر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرود مى‏آيند و به او سلام مى‏كنند و عزاى حسين عليه السلام را به او تسليت مى‏گويند و پاداش اِعطايى به حسين عليه السلام را به او خبر مى‏دهند و تربت او را به وى عرضه مى‏كنند و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله مى‏فرمايد: «خدايا! هر كس او را وا گذاشت، وا بگذارش و هر كس او را كشت، بكُشش و از آنچه مى‏طلبد، بى‏بهره‏اش بگذار» .۱

۲ / ۳

پيشگويى درباره شهادتش ، در دو سالگى او

۸.الفتوح - به نقل از مِسوَر بن مَخرَمه - : هنگامى كه حسين عليه السلام دو سالش كامل شد، پيامبر صلى اللَّه عليه و آله عازم يكى از سفرهايش شد و در جايى از راه ايستاد و كلمه استرجاع (إنّا للَّه و

1.لَمّا أتَت عَلَى الحُسَينِ عليه السلام مِن مَولِدِهِ سَنَةٌ كامِلَةٌ هَبَطَ عَلى‏ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله اثنا عَشَرَ مَلَكاً ... مُحمَرَّةً وُجوهُهُم ، باكِيَةً عُيونُهُم ، قَد نَشَروا أجنِحَتَهُم وهُم يَقولونَ ، يا مُحَمَّدُ سَيَنزِلُ بِوَلَدِكَ الحُسَينِ بنِ فاطِمَةَ ما نَزَلَ بِهابيلَ مِن قابيلَ ، وسَيُعطى‏ مِثلَ أجرِ هابيلَ ، ويُحمَلُ عَلى‏ قاتِلِهِ مِثلُ وِزرِ قابيلَ . ولَم يَبقَ فِي السَّماواتِ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ إلّا ونَزَلَ إلَى النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله كُلٌّ يُقرِئُهُ السَّلامَ ، ويُعَزّيهِ فِي الحُسَينِ عليه السلام ، ويُخبِرُهُ بِثَوابِ ما يُعطى‏ ، ويَعرِضُ عَلَيهِ تُربَتَهُ ، وَالنَّبِيُّ صلى اللَّه عليه و آله يَقولُ : اللَّهُمَّ اخذُل مَن خَذَلَهُ ، وَاقتُل مَن قَتَلَهُ ، ولا تُمَتِّعهُ بِما طَلَبَهُ ! ۷ (الملهوف : ص ۹۲ ، مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى: ج ۱ ص ۱۶۳).


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
156

فصل دوم : پيشگويى پيامبر در باره شهادت امام حسين عليه السلام‏

۲ / ۱

پيشگويى درباره شهادت او ، هنگام تولّدش‏

۶.الأمالى ، صدوق - به نقل از صفيّه دختر عبد المطّلب - : هنگامى كه حسين عليه السلام از شكم مادرش زاده شد ، او را به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله دادم و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله زبانش را در دهان او نهاد و حسين عليه السلام زبان پيامبر خدا را مكيد و من گمان مى‏كردم كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله جز شير يا عسل به او نخوراند.
حسين عليه السلام بول كرد و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ميان چشمانش را بوسيد . سپس او را به من داد و در حالى كه مى‏گريست ، فرمود: «اى پسركم! خدا كسانى را كه كشنده تو هستند ، بكشد!» و سه بار، اين را فرمود.
گفتم: پدر و مادرم به فدايت! چه كسى او را مى‏كشد؟
فرمود: «بازماندگان دسته متجاوز، از بنى اميّه . خدا آنان را لعنت كند!» .۱

1.لَمّا سَقَطَ الحُسَينُ عليه السلام مِن بَطنِ اُمِّهِ ، فَدَفَعتُهُ إلَى النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله ، فَوَضَعَ النَّبِيُّ لِسانَهُ في فيهِ ، وأقبَلَ الحُسَينُ عليه السلام عَلى‏ لِسانِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله يَمُصُّهُ ، فَما كُنتُ أحسَبُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله يَغذوهُ إلّا لَبَناً أو عَسَلاً . قالَت : فَبالَ الحُسَينُ عليه السلام ، فَقَبَّلَ النَّبِيُّ صلى اللَّه عليه و آله بَينَ عَينَيهِ ، ثُمَّ دَفَعَهُ إلَيَّ وهُوَ يَبكي ، ويَقولُ : لَعَنَ اللَّهُ قَوماً هُم قاتِلوكَ يا بُنَيَّ . يَقولُها ثَلاثاً . قالَت : فَقُلتُ : فِداكَ أبي واُمّي ، ومَن يَقتُلُهُ ؟ قالَ : بَقِيَّةُ الفِئَةِ الباغِيَةِ مِن بَني اُمَيَّةَ ، لَعَنَهُمُ اللَّهُ ! ۶ (الأمالى ، صدوق : ص ۱۹۹ ح ۲۱۲ ، روضة الواعظين : ص ۱۷۲) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 40922
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به