1.. «Ein elendes Gewebe von Lügen und Dummheiten», Die Richtungen der islamischen Koranauslegung, Leyde ۱۹۲۰, ۳۰۹ ; cf. Theodor Nöldeke et Friedrich Schwally : Geschichte des Qorans, Hildesheim ۱۹۶۱ (Leipzig ² ۱۹۱۹), II/۹۳-۱۱۲ ;
دربارۀ دبستان مذاهب، ن.ک ادامۀ مقاله، پ. ۳۶.

2.نویسنده به این نکتۀ مهم اشاره نکرده که از نظر تیسدال تمام این افزوده‌ها جعلی هستند و کسی از شیعیان آنها را به رسمیت نشناخته است. ن.ک: همین کتاب، ص۴۸.

3.. W. St. Clair Tisdall : «Shīʿah Additions to the Koran», The Moslem World ۳/۱۹۱۳/ ۲۲۷-۴۱ [[ب.ت: همین کتاب، صص۴۷ به بعد]].

4.. Joseph Eliash: «The ‘Shīʿite Qurʾān’ : A Reconsideration of Goldziher’s Interpretation», Arabica ۱۶/۱۹۶۹/۱۵-۲۴ [[ب.ت: همین کتاب، صص۶۷ به‌بعد]]; Etan Kohlberg: «Some Notes on the Imāmite Attitude to the Qurʾān», in: S.M. Stern et al. (eds.): Islamic Philosophy and the Classical Tradition, Festschrift Richard Walzer, London ۱۹۷۲, ۲۰۹-۲۴ [[ب.ت: کلبرگ، نکاتی]]; Mohammad Ali Amir-Moezzi : Le guide divin dans le shīʿisme originel : aux sources de l’ésotérisme en Islam, Paris-Lagrasse ۱۹۹۲, ۲۰۰-۲۷ ;
پاول زاندر در نتیجه‌گیری‌هایش بسیار محتاط است:
Paul Sander: «Koran oder Imām? Die Auffassung vom Koran im Rahmen der imāmitischen Glaubenslehren», Arabica ۴۷/۲۰۰۰/۴۲۰-۳۷ [[ب.ت: همین کتاب، صص۲۵ به بعد]];
مقالۀ محمد اسماعیل مارتْسینْکوفْسْکی مدافعه‌گرانه و پر از اشتباه است:
Muhammad Ismail Marcinkowski: «Some Reflections on Alleged Twelver Shīʿite Attitudes Toward the Integrity of the Qurʾān», Muslim World ۹۱/۲۰۰۱/۱۳۷-۵۳.

1.. P. Rycaut : Histoire de l’état présent de l’Empire Ottoman (. . .), Paris ۱۶۷۰, ۳۸۱ ; cf. S. Anderson : An English Consul in Turkey. Paul Rycaut at Smyrna, ۱۶۶۷-۱۶۷۸, Oxford ۱۹۸۹,۴۰-۴۸ et ۲۹۴-۹۵;
ردپایی از این اتهام در «پیش‌گفتار» معروف ترجمۀ انگلیسی قرآن به قلم جرج سِیل هم دیده می‌شود: «سنی‌ها شیعیان را متهم به تحریف قرآن و بی‌اعتنایی به احکام آن می‌کنند. شیعیان نیز همین اتهام را به سنی‌ها می‌زنند»:
George Sale, The Koran ; Commonly Called, the Alcoran of Mohammed: Translated from the Original Arabic with Explanatory Notes (. . .) by George Sale, I-II, London ۱۸۲۵, Preliminary Discourse, ۱۳۶.

2.. M. Garcin de Tassy : « Chapitre Inconnu du Coran », Journal Asiatique, ۳ème série, ۱۳/۱۸۴۲/۴۳۱-۳۹ ; Mirzâ Alexandre Kazem-Beg : « Observations (. . .) sur le ‘Chapitre inconnu du Coran’ », ibid., ۴ème série ۲/۱۸۴۳/۳۷۳-۴۲۹ ; Gustav Weil : Historisch-kritische Einleitung in den Koran, Bielefeld ۱۸۴۴, ۴۴sqq. ;
همین‌ طور ن.ک:
Canon Sell : Studies in Islam, London, Madras ۱۹۲۸, ۲۴۶-۵۲.

3.باید توجه داشت که میرزا کاظم بگ بر خلاف دُتاسی در اصالت این افزوده‌ها تردیدهای جدی داشت.