زمان‌پریشانه/نابهنگام (anachronistic): هر گزارش یا مطلب دیگری که گونه‌ای ناسازگاری یا ناهماهنگی با واقعیت‌های تاریخی از لحاظ ترتیب وقوع حوادث داشته باشد. برای مثال روایاتی که سوره انسان را مکی معرفی می‌کنند، از نظر مفسران شیعی دچار زمان‌پریشی هستند؛ ازآن‌رو که در دوران مکی هنوز جنگی رخ نداده بود تا اسیری در شهر باشد.
فرهمندی(charisma): دارا بودن ویژگی‌هایی الهی/ذاتی که موجب تمایز و برتری شخص فرهمند نسبت به سایر مردم می‌شود و معمولا نوعی جاذبه معنوی را به همراه دارد. در بسیاری از موارد، غربیان این واژه را معادل اصطلاح «ولایت» در فرهنگ اسلامی به کار می‌برند.
کُراسه و کُراسی (scripture, scriptural): منظور از کُراسه، متن مقدس یا کتاب آسمانی (به معنای عام کلمه) است که می‌تواند ناظر به مصادیقی چون تورات، تنخ، انجیل(ها)، عهد جدید، قرآن و حتی مصحف‌های غیررسمی یا متون غیرآسمانی مثل تلمود یا متون حدیثی باشد. «کُراسی» حالت وصفی «کراسه» است.
هلاخا (Halakha): کلمه‌ای عبری ناظر به یکی از دو گونه ادبیات رایج در متون یهودی پساتوراتی (به طور خاص تلمودی) که مضمون آن مباحث فقهی است. در ادبیات غربی معمولا تفاسیر فقهی را به این سبک ادبی تشبیه می‌کنند. معنای «هلاخا» هم در لغت و هم در اصطلاح بسیار نزدیک به واژه اسلامی «شریعت» است.
