۶
مسئله تحریف قرآن در تفاسیر شیعه اثناعشری[۱]
راینر برونر۲
مترجم: مجید منتظرمهدی
اگر تمامیت و وثاقت متن رایج قرآن زیر سؤال برود، می‌تواند خطر بزرگی ایجاد کند. اگر احتمال بدهیم که بخش‌هایی از این متن از دست رفته است، دیگر چگونه می‌توان کلام خدا را به درستی فهمید و اصلا اعتقاد داشت که آن واقعا کلام خداست؟ در این صورت، چندین ستون اساسی در الهیات قرآنی به لرزه درمی‌آید: در درجه اول، اعتقاد به اینکه قرآن کلام بلاواسطه الهی است که به شکلی لفظ به لفظ وحی شده است، و به تبع آن، عقیده به اعجاز قرآن که امکان ایجاد متنی شبیه به آن را ناممکن می‌شمارد.۳
1.*] Reiner Brunner, "La question de la falsification du Coran dans l’exégèse chiite duodécimaine”, Arabica, ۲۰۰۵, LII/۱-۴۲.
2.. این مقاله خلاصۀ چهار سخنرانی در مدرسۀ مطالعات عالی در پاریس در تاریخ مارس ۲۰۰۲ است. من از محمد علی امیرمعزی صمیمانه سپاسگزارم که مرا به آنجا دعوت کرد و در تصحیح فرانسوی من حوصله به خرج داد. از دانیلا شوئرمان (Daniela Scheuermann) و ونسان لو بردن (Vincent Le Bourdon) نیز متشکرم. نیازی به گفتن نیست که هیچ کدامشان مسئول خطاهایی نیستند که خوانندۀ دقیق‌النظر در متن مقاله می‌یابد. برای بررسی تفصیلی موضوع، ن.ک:
R. Brunner : Die Schia und die Koranfälschung, Würzburg ۲۰۰۱.
3.. Cf. art. « Iʿjāz » dans EI² III/۱۰۱۸-۲۰ ; A. Neuwirth : « Das islamische Dogma der Unnachahmlichkeit des Korans aus literaturwissenschaftlicher Sicht », Der Islam ۶۰/ ۱۹۸۳/۱۶۶-۸۳ ; Josef van Ess : Theologie und Gesellschaft im ۲. und ۳. Jahrhundert Hidschra. Eine Geschichte des religiösen Denkens im frühen Islam, Berlin, New York ۱۹۹۱-۹۷, IV/۶۰۷-۱۱.
