۱. تلاش و حرکت
همان گونه که در معنای اصطلاحی توکّل اشاره شد، توکّل همواره با تلاش و حرکت توکّلکننده همراه است و امیدواری به سامان یافتن امور بدون سعی و تلاش، خیالی باطل است. آیات و روایات فراوانی وجود دارد که ما را به تلاش و کوشش در امور زندگی و استفاده از ابزار و امکانات طبیعی سفارش کرده است. خداوند میفرماید: «برای انسان بهرهای جز سعی و کوشش او نیست»۱ و نیز میفرماید: «و آن کس که سرای آخرت را بطلبد، و برای آن سعی و کوشش کند ـ در حالی که ایمان داشته باشد ـ سعی و تلاش او، [از سوی خدا] پاداش داده میشود».۲ بنابراین از لوازم عملی تحقق توکّل این است که توکّلکننده، نهایت تلاش و کوشش خود را برای کسب روزی و رسیدن به اهداف مورد نظر به کار گیرد، امّا نتیجه کار را به خدا واگذارد. همان گونه که پیشتر نیز بیان کردیم، رسول خدا صلی الله علیه و آله ادعای افرادی را که دست از کار کشیده، خود را متوکّل میدانستند، نادرست دانست و آنان را سربار جامعه خواند.
استاد مصباح یزدی درباره لزوم پیگیری اهداف از طریق اسباب، معتقد است حکمت الهی اقتضا میکند جریان امور بر اساس اسباب عادی واقع شود و انتظار انجام امور از مسیری جز اسباب عادی، مخالفت با خواست و اراده خداوند است و البته به نتیجه نمیرسد. انجام امور از مسیر اسباب عادی نیز بدین معنا نیست که به طور مثال روزیِ