که از اساسیترین محورهای معارف غنی قرآن کریم به شمار میرود. به هر تقدیر وجود آیات بیشمار در موضوعات اخلاقی، تردیدی برای مخاطبان باقی نمیگذارد که بخش وسیعی از آموزههای اخلاقی دین را میتوان و البته باید از قرآن کریم فرا گرفت و در حقیقت، قرآن منبع اصلی درک معارف اخلاقی دین است.
اثر پیش رو، خود گواهی است بر رابطه اخلاق و قرآن؛ چرا که در آن تلاش شده است دیدگاه قرآن کریم در باره فضایل اخلاقی نشان داده شود.
شاکله
شاکله انسانها از مجموعهای از صفات اخلاقی پسندیده و ناپسند تشکیل شده است. صفات اخلاقی پسندیده را در علم اخلاق «فضایل» و صفات ناپسند را «رذایل» مینامند. رفتارهای آدمی غالباً از این صفات اخلاقی سرچشمه میگیرد. در آغاز، ذکر چند نکته پیشفرض در باره صفات اخلاقی ضروری است:
۱. شاکله انسانها، همان سرشت و طبیعتی است که شخصیت هر فرد بدان شکل گرفته است. با شکلگیری شاکله انسان، رفتارهای او متناسب با آن شاکله یا طبیعت صادر میشود.۱ یکی از عوامل شکلدهنده شاکله، خُلق و خوی آدمی است. ازاینرو شاکله بر رفتار تأثیر میگذارد؛ زیرا خُلقیات بخش اصلی شاکله انسان را تشکیل میدهد. قرآن کریم در تأثیر شاکله یا طبیعت هر فرد در رفتارهایش میفرماید: