پروردگارا! محبّت مرا در قلب بندگانت بیانداز، آسمان‌ها و زمین را ضامن روزیم بگردان، ترس از مرا بر قلب دشمنانت بیانداز... مرا دوست بدار و محبوبم گردان، گفتار و کرداری که تو دوست داری نزد من نیز محبوب گردان تا با لذّت آن را انجام دهم و با نشاط از آن عمل دست بردارم.۱
آن حضرت در قسمتی از زیارت امین الله نیز دوست داشتن و محبوب شدن را از خدا درخواست می‌کند و عرضه می‌دارد:
پروردگارا! مرا به مقدّرات مطمئن گردان... دوستدار برگزیدگان و اولیای خود قرار ده و در زمین و آسمانت محبوب گردان.۲
بر اساس آنچه گفتیم، القاء دوستی و دشمنی بر قلب‌ها در اختیار انسان نیست اما اسباب آن را خداوند در اختیار آدمی قرار داده است. ازاین‌رو ایجاد محبّت و برداشتن آن را می‌توان از مسیر اسبابش به اختیار خود درآورد.۳
رابطه مهربانی و محبّت
«حُبّ» از ماده «ح ب ب» ضد «بُغض» و به معنای علاقه قلبی و دوست داشتن است.۴ مهربانی، در حقیقت، نرمی و ملایمت در رفتار است.
1.الصحیفة السجادیة الجامعة، ص۱۴۶: «اللهم اقذف فی قلوب عبادک محبتی، و ضمن السماوات والأرض رزقی، و ألق الرعب فی قلوب أعدائک منی... أحببنی و حببنی، و حبب إلی ما تحب من القول و العمل حتی أدخل فیه بلذة وأخرج منه بنشاط».
2.مصباح المتهجد، ص۷۳۸: «اللهم فاجعل نفسی مطمئنة بقدرک... محبّة لصفوة اولیاءک محبوبة فی أرضک و سماءک».
3.ر.ک: سرّ دلبری، ص۱۰۸ تا ۱۱۰.
4.ر.ک: الصحاح، ج۱، ص۱۰۵؛ لسان العرب، ج۱، ص۲۸۹.
