مرحله سوم تکریم، آموزش اسماء به اوست. آموزشی که پس از آن، فرشتگان را به هماوردی با او می‌طلبد و چون ناتوانی آنان آشکار می‌شود در بیان دلیل جایگاه رفیع انسان می‌فرماید: «آیا به شما نگفتم که من غیب آسمانها و زمین را می‌دانم».۱
تکریم و بزرگداشت گران‌سنگ بعدی که پیامد بسیار بزرگی به دنبال دارد، دستور سجده به انسان بود. این دستور را می‌توان اوج تکریم و احترام انسان از سوی پروردگار دانست. البته دیگر پیامد سنگین و بزرگ آفرینش انسان، تمرّد ابلیس و رانده شدنش از درگاه خدا پس از هزاران سال عبادت به درگاه او بود. نشانه این پیامد سنگین، آن است که خداوند در قرآن کریم بارها از این حادثه خبر داده است.۲
مرحله دیگری از تکریم، تصریح خداوند به تکریم انسان است؛ آن‌گاه که فرمود: «و به راستی ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم، و آنان را در خشکی و دریا، به مرکبها و کشتیها برنشاندیم، و از پاکیزهها به آنان روزی دادیم، و آنان را بر بسیاری از آن چه آفریدهایم، برتری شایسته بخشیدیم».۳
و بالاخره مرحله پایانی تکریم، مکلّف ساختن او و واگذار کردن مسئولیت به اوست؛ مسئولیتی که هیچ یک از مخلوقات خدا تاب و توان پذیرفتن آن را نداشت: «به راستی ما امانت خود را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم، آنگه آنان از به عهده گرفتن آن سرباز زدند و از آن
