نیاز به سمت غیر دراز نمی‌کنند و فقر خود را آشکار نمی‌سازند به کار رفته است. این بدان معناست که انسان مؤمن، به کار و تلاش خود تکیه و از درآمد حاصل از تلاش خویش استفاده می‌کند و به آن قانع است اگر چه کم باشد و از سربار شدن بر مردم و درخواست و سؤال از آنان اِبا دارد و هرگز حرمت خویش را با درخواستِ کمک و دستگیری ضایع نمی‌سازد، هر چند درآمد حاصل از آن بسیار باشد. قرآن می‌فرماید:
(لِلْفُقَراءِ الَّذینَ اُحْصِرُوا فی سَبیلِ اللَّهِ لا یسْتَطیعُونَ ضَرْباً فِی الْأرْضِ یحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أغْنِیاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسیماهُمْ لا یسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلیمٌ).۱
صدقه از آن نیازمندانی است که در راه خدا از کار ماندهاند و از رفتن ناتوانند؛ ناآشنایان، بینیازشان میپندارند ولی آنها را به رخسار میشناسی که هرگز با اصرار از مردم درخواست نمی‌کنند و هر مالی که ببخشید خداوند از آن آگاه است.
در این آیه شریفه یکی از موارد مهم مصرف صدقه تعیین شده است. آنان گروهی هستند که به دلایل مختلف همچون ناتوانی از کار و تلاش یا بیماری و مانند آن، به فقر مالی مبتلا شده‌اند. البته برخی از مفسران، مقصود از عبارت (اُحْصِرُوا فی سَبیلِ اللَّهِ لا یسْتَطیعُونَ ضَرْباً فِی الْأرْضِ) را کسانی می‌دانند که به دلیل جهاد فی سبیل الله، امکان کار و تلاش برای تأمین معاش خود و خانواده را نداشته‌اند.۲ به هر روی، نیازمندانی که فقر و نیازشان برخاسته از عدم امکان یا عدم توان فرد باشد، شایسته توجه و کمک‌رسانی هستند پیش از آن که به زبان آیند. اما نیازمندانی که نیازشان
